Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0838

5) W. z omylnego mniemania = otrząsnąć się.

Wysterczać, p. Wysterczyć.

Wysterczyć, wystyrczyć, wystorzyć, wystrożyć, wystroszyć, wystorczyć, niedok. wysterczać, wystyrczać, 1) wystawić aby sterczało, wytknąć, wysadzić (W. chorągiew na ratuszu w stronę pożaru); 2) wyłączyć, wykluczyć, wyzuć (W. kogo z dziedzictwa; z Trójcy św. żadnej osoby W. nie można); 3) stanąć sztorcem, wznieść, wyprężyć się ku górze).

Występ, występek, przestępstwo.

Występca, p. Występnik.

Występek, występ.

Występnica, kobieta występna, przestępczyni.

Występnik, występca, człowiek występny, przestępca.

Występny, 1) karny, kryminalny (sprawa występna albo pokarna); 2) pieniądze występne = kara pieniężna.

Występować, p. Wystąpić.

Występstwo, 1) występność; 2) przestępstwo, występek, grzech.

Wystorczyć, p. Wysterczyć.

Wystorzyć, p. Wysterczyć.

Wystosować, wyszykować w stos, ułożyć w stos wysoki (W. drwa).

Wystrajać i W. się, p. Wystroić.

Wystrawować kogo = wytrzymać go na swojej strawie.

Wystroga, przestroga.

Wystroić, niedok. wystrajać, 1) nastroić gruntownie, wykorygować (W. struny lutni); 2) wyprawić (W. gody); 3) wykonać, spełnić (W. zbrodnię); 4) W. orację = wypalić, wyciąć, palnąć; W. się, wybrać się, przygotować się, wyprawić się (wystroił się przeciw niemu, i starli się z sobą).

Wystroszyć, p. Wysterczyć.

Wystrożyć, p. Wysterczyć.

Wystrychać, p. Wystrychnąć.