Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0841

szczerzać, wystawić, wysunąć, pokazać, wywalić (W. język, zęby; W. oczy = wytrzeszczyć); W. się, wyłuszczyć się, wydobyć się, wymknąć się (dojrzały owies wyszczerza się).

Wyszczuplić, uszczuplając wycieńczyć (dzień wyszczuplił księżyc).

Wyszczykać, p. Wyszczyknąć.

Wyszczyknąć, niedok. wyszczykać, wyszczykować, wyskubać, wyrwać (W. kwiaty).

Wyszczykować, p. Wyszczyknąć.

Wyszczyniać, p. Wyszczynić.

Wyszczynić, niedok. wyszczyniać, wychylić z pod czego, wytknąć, wysadzić (W. łeb z wody).

Wyszczypać, p. Wyszczypnąć.

Wyszczypnąć, niedok. wyszczypać, wyszczypować, 1) uszczypnąwszy wyrwać (W. policzek); 2) wybrać, wyszukać (te munsztuki z nieprzebranej liczby munsztuków są wyszczypnione).

Wyszczypować, p. Wyszczypnąć.

Wyszczyrbić, wyszczerbić.

Wyszej, p. Wyższej.

Wyszka, p. Wyżyna.

Wyszlabizować, p. Wyślabizować.

Wyszlakować, wyślakować, wyśledzić, wytropić, wynaleźć.

Wyszłapać, wyśłapać, wyszłapić, szłapiąc wydeptać.

Wyszłapić, p. Wyszłapać.

Wyszmalcować, wyśmalcować, wyszmelcować, wysmażyć, wytopić, wypławić przez ogień (W. węgierki na powidła).

Wyszmatać, wyszmatnąć, niedok. wyszmatywać, 1) W. kogo = wybić szmatą; 2) W. kogo słowami = wyłajać.

Wyszmatywać, p. Wyszmatać.

Wyszmatnąć, p. Wyszmatać.