Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0848

aby nie miał napadać; prosił, aby wytrwał trochę król, obiecując się stawić); 3) wytrzymać, znieść, ścierpieć (nie mógł W. szatan, iż człek lepiej się sprawował; nie wytrwam, uderzę cię; W. złe i dobre; wszystkie natarcia swemi siłami wytrwał; chciałem złość W. uprzejmością = przetrzymać, przezwyciężyć; W. kogo, komu; nie W. czemu = uledz czemu).

Wytrwana, wytrwanie, wytrzymałość (na wytrwaną z kim iść = starać się go przetrzymać; pójdą z szlachtą na wytrwaną, żeby swego przewiedli elekta).

Wytrybować, wyczyścić (W. żołądek); W. się, (o winie) wyburzyć się, wyrobić się.

Wytrych, rygiel, zamek, zapora (dostaną się za piekielne wytrychy).

Wytrykus, wytrykusz, witrykusz, zakrystjan.

Wytrykuski, tyczący się wytrykusa, należący doń (skarbona wytrykuska).

Wytrykusz, p. Wytrykus.

Wytryskiwać, p. Wytrysnąć.

Wytrysnąć, niedok. wytryskać, wytryskiwać, 1) wyprysnąć, wystrzelić, wyniknąć, wydobyć się na wierzch (trawa wytrysła z ziemi); 2) wyniknąć, wypłynąć, pójść od czego (z bagateli wiele zła wytrysło); 3) wypuścić, wylać (gdy to powiada, łzy wytryska).

Wytrzasnąć, niedok. wytrzaskać, wytrzaskiwać, 1) wypuścić z trzaskiem (W. ogień z obłoków); 2) wyfukać, wygromić, wygrozić; (W. co na kim; W. co z pamięci, z obyczajów ludzkich); 3) wypaść z trzaskiem (K nieprzyjaciołom wytrzasł wieprz przyszczwany).

Wytrząsać, p. Wytrząść.

Wytrząść, niedok. wytrząsać, 1) W. kogo = wytrząść, wypróżnić mu