Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0857

Wyzuć, niedok. wyzuwać, złożyć, wyzbyć się, porzucić (W. wstyd, posłuszeństwo); W. się, 1) wyzwolić się, otrząsnąć się, uwolnić się (W. się z kurateli); 2) W. się sam siebie = wyrzec się namiętności, krewkości, zaprzeć się siebie.

Wyzuwać i W. się, p. Wyzuć.

Wyzwa, wyzwanie na pojedynek.

Wyzwać, niedok. wyzywać kogo skąd = wywołać, wyrugować, wypędzić.

Wyzwalać, p. Wyzwolić,

Wyzwalny, 1) tyczący się wyzwania; 2) mogący być wyzwanym.

Wyzwolca, wyzwoliciel, wyzwalacz.

Wyzwoleniec, mistrz nauk wyzwolonych, licencjat.

Wyzwolenka, niewolnica obdarzona wolnością.

Wyzwoleńczyk, syn wyzwoleńca.

Wyzwolić, niedok. wyzwalać, 1) u flisaków: W. linkę = odłożyć gdy się gdzie zaczepi; 2) wyrobić sobie pozwolenie, wymówić, zastrzec sobie co (Wierzynek wyzwolił to sobie, aby według swej woli gości u siebie usadzał); 3) albo zwolić, wybrać kogo.

Wyzywać, p. Wyzwać.

Wyzżedz, wyżegnąć, wyżgnąć, wyżognąć, wyżżonąć, niedok. wyżogać, wyżedz, wypalić.

Wyzżonąć, p. Wyżżedz.

Wyźrzeć, 1) wyjrzeć; 2) stać się dojrzałym, dojrzeć.

Wyźrzewać, p. Wyjrzeć.

Wyż p. Wysocza.

Wyża, p. Wysocza.

Wyżąć, wyżynąć, wyżmiąć, wyżdżmiąć, wyżdżąć, niedok. wyżymać, wyżdżymać, 1) W. kogo = wyzyskać, wyeksploatować; wycieńczyć, wyczerpać (dzieci prawe nieprawe wyżymają; podatkami uciążliwemi nas wyżymasz); 2) W. kogo skąd = wyprzeć, wypędzić (wyżął go z