Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0864

sowność, zgodność, harmonja.

Wzgłąbsz, w głąb, w głębię, wewnątrz, w środek (udałem się W. kraju; dociekać rzeczy W. = do gruntu).

Wzgniewać się, wybuchnąć gniewem, rozgniewać się.

Wzgodzić, niedok. wzgadzać, zgodziwszy wkupić (wzgodziłem go u tratjera w stół)

Wzgorszyć, niedok. wzgarszać, zgorszyć, zepsuć moralnie.

Wzgórę, 1) ku górze, w gorę, wysoko (podnieść oczy W.; krewni W. idący = krewni wstępni); 2) w górze, na górze, wysoko (Bóg na niebie W.; rzeczy, które są na niebie W. i na ziemi nizko).

Wzgórny, górny, wysoki, na górze leżący (gmach W.; serafinowie wzgórni).

Wzgromadzić, zgromadzić w kupę.

Wzgrzać, niedok. wzgrzewać, rozgrzać, zapalić; W. się, rozgrzać się, zapałać (W. się chucią).

Wzgrzebać, p. Wzgrześć.

Wzgrzebnąć, p. Wzgrześć.

Wzgrześć, wzgrzebać, wzgrzebnąć, grzebiąc wzruszyć.

Wzgrzewać i W. się, p. Wzgrzać.

Wziąć, niedok. brać, 1) przyjąć (wziął żywot, gdy mu go cesarz dawał; proszącego w łaskę wziął = przypuścił go do łaski); 2) W. czas, pracę, nakład = zabrać, pochłonąć (wzięłoby to dużo czasu, pieniędzy, gdybym...; wzięło czas wyliczanie); 3) zabrać, zawiązać, zawrzeć (W. z kim przyjaźń, przymierze); 4) przejąć, zasięgnąć, przyjąć, zaczerpnąć (wzięli ich język i pismo; z Pisma św. swoją wiarę brali; od matki wzięła swe cnoty = odziedziczyła; z ich pism dowody brał); 5) otrzymać, odzyskać, uzyskać (W. wolność, zdrowie, wzrok, siły, zwycięstwo; od papieża