Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0866

W. sobie co w pamięć = zapamiętać sobie co; 18) dostać, otrzymać, ponieść, odnieść co (W. kije, razy, chłostę, policzek, klęskę, cios, postrzał, szkodę, upadek, koniec, omyłkę); W. się 1) W. się na co = oddać się, poświęcić się czemu, zabrać się do czego (W. się na kapłaństwo; wziął się na tę imprezę); 2) natężyć się (konie, wziąwszy się, jęły z wozem uciekać); 3) W. się o kogo, o co, za kogo, za co = ująć się, upomnieć się za kim, za czem (W. się o krzywdę czyją, o psa, o żonę); 4) W. się skąd = wynieść się, iść precz; W. się dokąd = udać się, podążyć (wojska brały się ku Troi; do miłosierdzia Twego się bierzemy = uciekamy się; 6) zaapelować (do biskupów się brali, a ich wyrok był ważny); 7) brać się = wybierać się, wyprawiać się, ruszać (brał się z wojskiem, chcąc dochodzić swego prawa mocą; dokąd się bierzesz w taką niepogodę?); 8) brać się na co = mieć się, zabierać się, zbierać się, zanosić się na co (jako widzę, nie bierze się wam na to; zima brała się już na wiosnę = kłoniła się ku wiośnie; ninacz się dobrego nie bierze); 10) brać się = zapowiadać się (jeśli ociec kostera, takiż syn się bierze); 11) brać się = wypływać, wynikać (z listu tego, to się bierze, że ich przywołał = widać).

Wziątek, 1) wzięcie, zabór (najmniejszego wziątku z katedry biskup nie dopuścił); 2) łapówka; 3) dochód, przychód (regestra wziątku i wydatku).

Wzić, wstąpić, podstąpić.

Wzięcie, zdanie przyjęte, mniemanie, opinja, zdanie (powszechne W. ludzi jest, że złoto wzbogaca).