Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0874

czego = zawołać, wezwać.

Zabarać, przeszkadzać, nie dopuszczać, zakazywać.

Zabaryłować, zapakować w baryły (Z. proch).

Zabarzyć i Z. się, p. Zabażyć.

Zabawa, 1) opóźnienie, zawada, przeszkoda w zatrudnieniu, w pośpiechu; 2) zajęcie, zatrudnienie, praca (nikt nie próżnował, każdy miał zabawę).

Zabawca, 1) ten, co opóźnia co albo co się opóźnia, kunktator; 2) człowiek oddany zabawom, zabawiający się, hulaka

Zabawiać, p. Zabawić.

Zabawić, niedok. zabawiać, 1) Z. kogo przy sobie = przetrzymać, zatrzymać; 2) zająć, zatrudnić (Z. kogo czem); 3) zagmatwać, zaplątać, zarazić, pociągnąć (sam się do piekła dostanie, tą drogą też dyscypuła swego zabawi; Z. się, spędzić czas z kim, przy czem.

Zabawiony, p. Zabawny.

Zabawniczek, zabawniś, człowiek zabawiający kogo uciesznie.

Zabawnisia, kobieta uciesznie zabawna.

Zabawniś, p. Zabawniczek.

Zabawny, 1) zabawiony, zajęty, zatrudniony, nieczasowy; 2) przynoszący wiele zatrudnienia; roboczy (Z. czas jest, kiedy pilno orać, siać, kopać; dni zabawne); 3) wlokący się, ciągnący się długo (do nędzy ich przywlokła wojna zabawna).

Zabażyć, zabarzyć, zażądać, zachcieć, zamarzyć (musi mieć, co tylko zabaży; Z. się, zachcieć się, zamarzyć się (wolno im czynić, co się zabaży).

Zabezpieczać, p. Zabezpieczyć.

Zabezpieczyć, niedok. zabezpieczać, zapewnić, upewnić (ten zabezpie-