Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0881

sprowadzić (Z. gniew na kogo, pomstę na miasto); 5) Z. komu = ciągnąc zabiedz komu drogę, zastąpić komu w drodze (Z. z wojskiem nieprzyjacielowi); 6) zacisnąć (Z. prasę); 7) zawrzeć, zawiązać, zabrać (Z. związek, przyjaźń); 8) zawiązać kogo w co = zawikłać, wciągnąć, wplątać; 9) Z. na co = powziąć chętkę, powziąć chrapkę. Z. się, 1) wdać się, zawikłać się (Z. się w daremne kłótnie); 2) ciągnąc zapędzić się, spracować się (wiosłem napycha, kędy zaciągał się z pługi; chrapi w gardle szkapie, gdy się ku górze zaciągnie); 3) Z. się w bieg = zapędzić się, rozpędzić się; 4) Z. się w daleki wiek = zajść; 5) Z. się na co = zanieść się na co długiego (Z. się na deszcz, na wojnę).

Zaciąż, p. Zaciąg.

Zaciążnik, zaciężnik, żołnierz zaciężny.

Zaciążny, werbunkowy, zaciągowy.

Zacich, p. Zacisz.

Zaciec, niedok. zaciekać, 1) zaciekać komu oczy = zacimiać (zazdrość zacieka oczy); 2) Z. komu = zabiedz, zaskoczyć mu; 3) albo Z. się dokąd = zapędzić się, zapuścić się; Zaciekać się, odsadzić się, rozpędzić się do skoku.

Zaciecz, zalew.

Zacieczca, pies zaciekający się w polowaniu.

Zaciek, 1) zapęd, rozpęd, rozmach (w zacieku hufce na się uderzyły; z zacieku, zaciekiem skoczyć; 2) zaciekanie się nad czem.

Zaciekać i Z. się, p. Zaciec.

Zaciemek, miejsce zaciemnione.

Zaciemnieć, zajść ciemnością, zaćmić się.

Zacieniać, p. Zacienić.

Zacienić, niedok. zacieniać, 1) kłopotem sobie głowę Z. = zasępić, zafrasować; 2) zasłonić,