Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0886

Zaduch, zaduszność, dychawica, duszność, dychawiczność.

Zadum, zaduma.

Zaduma, melancholja.

Zadumały, p. Zadumiały.

Zadumiały, zadumały, zadumiany, zadumny, zdumiały, zdziwiony.

Zadumiany, p. Zadumiały.

Zadumieć, niedok. zadumiewać, wprawić w zadumę, zdumieć, zastanowić, zadziwić. Z. się, zadumać się.

Zadumiewać i Z. się p. Zadumieć.

Zadumny, p. Zadumiały.

Zadurzeć, odurzeć.

Zadusisty, p. Zaduszny.

Zaduszliwy, p Zaduszny.

Zaduszny, zaduszliwy, zadusisty, 1) pełen zaduchu, zaduszony (miejsce zaduszne); 2) mający duszność, dychawiczny; 3) obiad Z. = stypa po umarłym.

Zadworny, zadworski, 1) zewnątrz od dworu będący, zewnętrzny (obrona zadworna); 2) sądy zadworne = za dworem królewskim idące (kanclerskie sądy mają nazwisko zadwornych, że się na dworze królewskim odprawiają; juryzdykcja królewska sejmowa i nadworna).

Zadworować z kogo = zadrwić dwornie.

Zadworski, p. Zadworny (pozew Z.).

Zadybać, zdybać; dybiąc załapać (orda zadybana, nie mogła uwieść obłowu).

Zadychać, p. Zadechnąć.

Zadylować, zagrodzić, zasłonić dylami (hetman swoich zadylował = zakrył).

Zadymać, p. Zadąć.

Zadymek, p. Zademek.

Zadyszały, który się zadyszał, zadyszany.

Zadziać, niedok. zadziewać, 1) zarzucić co na siebie, wdziać (Z. but, rękaw, żałobę); 2) Z. otwór = zarobić, zasłonić, załatać; 3) zacząć dziać drzewo bartne, wyrabiać barć na drzewie.

Zadziad, prapradziad.

Zadział, 1) zadziałanie,