Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0887

zadziaływanie; 2) udział dany komu.

Zadziałać, zadziełać, niedok. zadziaływać, zadzielać, zadzieliwać, 1) p. Zaczynić, (kara, jaką uczynek jego zadziałał = na jaką zasłużył; temu, kto mu łaski zadziałał, jest wdzięczen); 2) Z. co złego = zbroić, popełnić; 3) zapłacić działaniem, odwetować, odsłużyć, odwdzięczyć Z łaski, dobrodziejstwa; Z. tym, co nam co dobrego uczynili); 4) Z. ciasto = zarobić, zaczynić.

Zadziałek, barć rozpoczęta na drzewie i nie skończona.

Zadziaływać, p. Zadziałać.

Zadziczeć, zacząć dziczeć.

Zadzieckować, zająć komu mienie, zafantować.

Zadziedziczały, odziedziczony.

Zadziedziczyć, odziedziczyć.

Zadzielać, p. Zadziałać.

Zadzieliwać, p. Zadziałać.

Zadziełać, p. Zadziałać.

Zadzier, p. Zadzior.

Zadzierać, p. Zadrzeć.

Zadzierek, p. Zadzior.

Zadzierga, zapora, zawada, uwięź (piorun wydarty z zadziergi).

Zadzierk, p. Zadzior.

Zadzierżać, p. Zadzierżeć.

Zadzierżawać, p. Zadzierżeć

Zadzierżeć, niedok. zadzierżać, zadzierżawać, zadzierżywać, 1) zatrzymać; 2) utrzymać (Z. kogo w skromności); 3) Z. komu grzechy = nie rozgrzeszyć go.

Zadzierżyciel, zadzierżywacz, ten, co zatrzymał albo co zatrzymuje.

Zadzierżywacz, p. Zadzierżyciel.

Zadzierżywać, p. Zadzierżeć.

Zadziewać, p. Zadziać.

Zadzior, zadzier, zadzierek, zadzierk, zadra.

Zadziw, zadziwienie, podziw.