Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0891

zainstalować jako gościa; Z. się, zamieszkać gdzie jako gość.

Zagościać i Z. się, p. Zagościć.

Zagrabiać, p. Zagrabić.

Zagrabić, niedok. zagrabiać, zagrabować, 1) skonfiskować, zająć, zafantować; 2) zagrabuje koń nogami przedniemi = niedobrze je podnosi.

Zagrabować, p. Zagrabić.

Zagradzać, p. Zagrodzić.

Zagramiać, p. Zagromić.

Zagraniczać, p. Zagraniczyć.

Zagranicze, miejsce za granicami kraju.

Zagraniczek, człowiek z za granicy, cudzoziemiec.

Zagraniczyć, niedok. zagraniczać, 1) zakreślić granice, zagrodzić (zagraniczysz ludowi około góry, rzekąc: strzeżcie się przystępować ku górze); 2) ograniczyć (dni nasze są terminem śmierci zagraniczone; nauka nie jest jednym dniem zagraniczona); Z. się, ograniczyć się, zakończyć się u granic (zagranicza się kraj morzem).

Zagrawać, zagrywać.

Zagrązić, zagręzić, zagrężyć, zagrążyć, pogrążyć, zanurzyć.

Zagręzić, p. Zagrązić.

Zagrąznąć, zagręznąć, zagrzęznąć.

Zagręznąć, p. Zagrąznąć.

Zagrężyć, p. Zagrązić.

Zagroda, 1) miejsce zagrodzone (na zagrodzie miasta = w obrębie miasta); 2) zapobieżenie czemu; 3) Z. za szkodę = odszkodowanie, wynagrodzenie.

Zagrodca, zagrodnik.

Zagrodniczek, zdrob. od Zagrodnik.

Zagrodnik wyspy = osadnik, mieszkaniec wyspy, wyspiarz.

Zagrodzić, niedok. zagradzać, 1) Z. kogo od czego = nie dopuścić kogo do czego, wstrzymać od czego (klątwą od nabożeństwa zagrodzeni); 2) zastrzedz, zawaro-