Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0905

Zalecalny, zalecający, rekomendacyjny (list Z.).

Zalecanie, zalecanie się, zaloty, konkury.

Zalecanka, zalecanki, zaleciny, 1) zaleta (Niemcy mają wielkie zalecenie w rzemiosłach, sukniach, płótnach; 2) cena, wziętość, cześć (Jan św. wielkiego u nas zalecenia; czyny, dające wieczne zaleciny); 3) komplement, nadskakiwanie, pochlebstwo.

Zaleciciel, zalecacz, ten, co zaleca kogo komu.

Zalecicielka, ta, co zaleca kogo komu.

Zalecić, zaletnić, zrobić letnim, zagrzać cokolwiek.

Zalecieć, niedok. zalatać, zalatować kogo, 1) zakasować, wyprzedzić swoim lotem; 2) lecąc zastąpić komu; 3) zaleciało mię coś o tem = dało mi się słyszeć, doszło mię, zasłyszałem.

Zaleciny, p. Zalecanka.

Zaledz, niedok. zalegać, 1) w grobie, na marach i t. p. = ledz, poledz, umrzeć; 2) zająć czyje miejsce; 3) Z. czyje mary, czyją głowę = umrzeć zamiast kogo, nie doczekać jego śmierci; 4) zepsuć się, stracić na wartości przez długie leżenie (zaległy towar = zleżały).

Zalegać i Z. się, p. Zależeć.

Zalegać, p. Zaledz

Zalenić się, rozleniwić się.

Zaleśnić, zapuścić w las, zadrzewić.

Zaleta, zalota, zalet, 1) zalecanie, zachwalanie kogo, czego; 2) chluba, zaszczyt, ozdoba; 3) poważanie, cześć, szacunek (mieć co w zalecie; być u kogo w zalecie; jednać komu, czemu zaletę); 4) zła Z. = niesława, zła opinja; 5) albo zalotka, zalecanie się, przypochlebianie się (dobić się czego zalotami; postępować szczerze, nie zalotkami; wieńczył dziewczynę z zalotką).

Zaletnica, zalotnica.