Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0912

obłąkany; Z. komu zamysły).

Zamieszale, nierządnie, bezładnie, burzliwie.

Zamieszały, 1) który zamieszał; 2) zakłócony, zamącony.

Zamieszany, burzliwy.

Zamieszawać, p. Zamieszać.

Zamieszek, p. Zamieszka.

Zamieszka, 1) albo zamięszka, pomieszanie, mieszanina (Z. cnót i występków); 2) albo zamieszek, opóźnienie, mitręga, zwłoka.

Zamieszkać, niedok. zamieszkiwać, zamieszkawać, 1) spóźnić się (Z. do sądu, na obiad); 2) Z. czego = zaniedbać czego, opuścić co; 3) Z. komu = przetrzymać, zabawić go; Z. sobie = opuścić czas, porę.

Zamieszkaniec, mieszkaniec.

Zamieszkawacz, leniwiec, maruder, opieszalec.

Zamieszkawać, p. Zamieszkać.

Zamieszkawałość, opieszałość, niedbalstwo, ospałość.

Zamieszkiwać, p. Zamieszkać.

Zamieszywać, p. Zamieszać.

Zamieście, zagrodzie, miejsce za miastem.

Zamieść, zamiotać, niedok. zamiatać, zamietać, zamiatywać, zamiotywać, zamietywać, 1) zarzucić (Z. sieć); 2) wyrzucić do góry, podrzucić (ziemię stopą, biegnąc, zamiata); 3) odrzucić, pogardzić (burzyciela wiary zamiatamy; Z. propozycję; Bóg nas nie zamiata; zamiatać czem = pogardzać, pomiatać, np. tytułem); 4) zarzucić, zasypać (Z. dół, studnię ziemią, kamieniami); 5) Z. co czem = zakryć, zasłonić, zatuszować (marność swą grzechem Lotowym zamietują); 6) niedok. Z. kogo czem = skarżyć, obwiniać go fałszywemi zarzutami; Z. komu co = zarzucać mu co, zadawać mu co.