Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0913

Zamietać, p. Zamieść.

Zamietywać, p. Zamieść.

Zamięsiciel, zamieszacz, zamąciciel, zaburzyciel, zasmuciciel.

Zamięszać, p. Zamieszać.

Zamięszały, zamieszały, 1) oddany czemu, pochłonięty przez co, zatopiony w czem (zapomniał o Bogu w lepiance ciała Z. ); 2) zamieszany, zakłócony, zamącony.

Zamięszka, zamieszka.

Zamiętlić, zamętlić, zamątlić, zamętlić, zamącić, zamieszać (Z. głowę; Z. co w pamięci).

Zamilczały, który zamilczał, milczący.

Zamilczawać, p. Zamilczywać.

Zamilczywać, zamilczawać, zamilczać.

Zamilknąć, znędznieć, zaniknąć, skarłowacieć, zmizernieć, zamrzeć (drzewo zamilkło; kłos bez słońca i rosy zamilkł; plaster na zamilkłe żyły; ucho zamilkłe nie słyszy).

Zamiłować, umiłować, pokochać, polubić; Z. się czego = rozmiłować się, rozkochać się w czem.

Zaminać, 1) p. Zamiąć; 2) zapominać.

Zamiot, zamiota, 1) p. Zamieć; 2) albo zamiat, zamieć.

Zamiota, p. Zamiot.

Zamiotać, p. Zamieść.

Zamiotywać, p. Zamieść.

Zamirzyć, p. Zaśmierzyć.

Zamkarz, p. Zamecznik.

Zamkły, zamknięty (furta zamkła).

Zamknąć, zamczyć, niedok. zamykać, 1) zagrodzić (Bóg nam do dostojeństw nie zamyka); 2) Z. mowę = zaniemówić; 3) zamrzeć, dokonać życia (Z. żywot; od ran trzeciego dnia zamknął); 4) wnioskować, wnosić (Z. co z czyich słów); 5) postanowić, uradzić, uchwalić, zdecydować (za radą panów tak tę rzecz zamknęli; zamknęli radę, iżby go pojmali; Z. dekret; gdzieby był czyś-