Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0922

Zapastnictwo, zapaśnictwo.

Zapaszać się, p. Zapasić się.

Zapaszny, zapaszysty, pełen zapachu, wonny.

Zapaszować, p. Zapasować.

Zapaszysty, p. Zapaszny.

Zapaść, niedok. zapadać, 1) Z. w co = przedzierzgnąć się w co; 2) zapadać = ginąć pogrążywszy się w co (zapada w ciemnym pomroku natura); 3) Z. czem = zapaść w co (król śniegiem zapadł w drodze); 4) wypaść wpoprzek drogi, zajść, wedrzeć się (kraj nieprzyjacielski klinem mu w podróży zapadł); 5) Z. płodem = zajść w ciążę, zastąpić; 6) zajść (słońce już zapadło); 7) Z. gdzie = zabiedz, zapędzić się.

Zapaść, zapadnięcie, zapadnięcie się, zapadanie się.

Zapaśniczyć, iść w zapasy, walczyć jako zapaśnik.

Zapatrywać, p. Zapatrzyć.

Zapatrzać, p. Zapatrzyć.

Zapatrzyć, zapatrzać, niedok. zapatrywać, upatrzyć, zauważyć (Z. w czem podobieństwo do czego).

Zapazucha, pazucha, zanadrze.

Zapąd, zapęd.

Zapchać, zapchnąć, zakłóć, ukłóć, ugryźć, uciąć (pchła, pszczoła zapchała go).

Zapchnąć, p. Zapchać.

Zapech, zapchnięcie, zakłócie; to, co pozostało w ciele z zakłócia, zadra, drzazga.

Zaperzyć się, zapyrzyć się, zaczerwienić się, zarumienić się, zapłonąć ze wstydu.

Zapędliwy, gwałtowny, burzliwy (żądze zapędliwe).

Zapędzenie, wygnanie.

Zapęziały, karłowaty, nie wyrosły, zanikły (o roślinach i zwierzętach).

Zapęzieć (o roślinach) skarłowacieć, zaniknąć,