Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0928

ne = w których mleko zginęło i przyschło).

Zaprocować, p. Zakarować.

Zaprowadzać, p. Zaprowadzić.

Zaprowadziciel, 1) ten, co zaprowadził albo co zaprowadza (Z. opery = założyciel); 2) ten, co zaprowadza kogo, przewodnik.

Zaprowadzić, niedok. zaprowadzać głosem = zanucić, zaintonować.

Zapróżniać, p. Zapróżnić.

Zapróżnić, niedok. zapróżniać, zawalić miejsce daremnie, zaprzątnąć niepotrzebnie (rola zielskiem zapróżniona; Z. głowę głupstwami).

Zaprza, zapieranie się, zaparcie się, zaprzeczenie.

Zaprząga, zaprzęga, zaprzęża, zaprząg.

Zaprzątać, p. Zaprzątnąć.

Zaprzątnąć, niedok. zaprzątać, zaprzątywać, 1) zająć, zatrudnić kogo; 2) sprzątając zawieruszyć.

Zaprzątywać, p. Zaprzątnąć.

Zaprzeć, niedok. zapierać, 1) zamknąć, zawrzeć (Z. drzwi; Z. kogo gdzie, w więzieniu); 2) weprzeć, zapędzić (Z. kogo w ciasny kąt); 3) Z. co czem = podeprzeć, podważyć, wesprzeć; 4) Z. siebie = zaprzeć się siebie, wyrzec się wszystkiego, wyprzeć się (niech samego siebie zaprzy a weźmie krzyż swój); Z się, 1) oprzeć się, wesprzeć się, podeprzeć się (Z. się oszczepem); 2) Z. się na czem = trzymać się czego uparcie (zaparli się na swych dowodach); 3) Z. się komu = oprzeć się, zaoponować, zaprotestować.

Zaprzedać, niedok. zaprzedawać, zastawić, sprzedać niezupełnie, z prawem zwrotu (Z. co na rok).