Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0932

ciasto = ruszyło się, zaczęło rosnąć.

Zaroście, zarośnie.

Zaroślina, p. Zarosł.

Zarozumieć, zamniemać, okazać się zarozumiałym, powziąć zbyt wysokie o sobie rozumienie.

Zarównać niedok. zarównywać, 1) Z. kogo, co, w czem, czem = dorównać, wyrównać mu; 2) Z. z czem = stanąć na równi, równać się czemu (rozkosze z któremi rozkosze świata nie zarównają); 3) oddać równą miarką, odpłacić.

Zarówny, równy zupełnie, takiż sam (wszystkim zarówna część daje się).

Zarównywać, p. Zarównać.

Zarudzić, zaciągnąć barwą rudą, zabrunatnić.

Zarumianić, zarumienić.

Zarwa, zarwanie, zarywanie.

Zarwać, niedok. zarywać czego = zostać ogarniętym przez co, dostać czego (Z. miłości, zarazy, szaleństwa).

Zarwan, arwan, zarwon, przekleństwo (kto mię lurą częstuje, Z. złej chorobie!; zarwana tak brzydka niewiasta; zarwone nie wiem komu takie szczęście nie zazdrosne).

Zarwon, p. Zarwan.

Zarydzeć, zajść barwą rudą, zarumienić się zaczerwienić się.

Zarydzić, zarumienić, zaczerwienić.

Zarywać, p. Zarwać.

Zarza, zorza.

Zarzec, niedok. zarzekać, zapowiedzieć, przepowiedzieć (Z. komu zwycięstwo); Z się, 1) Z. się danego słowa = cofnąć dane słowo; 2) Z. się kogo = zaprzeć się.

Zarzecki, zarzeczny, za rzeką będący.

Zarzekać i Z się, p. Zarzec.

Zarzewnić, 1) rozrzewnić; 2) rozjątrzyć (zarzewniony wzgardą).

Zarzezacz, zarzynacz.