Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0934

(zasadził swoimi zasadzkę); 3) podsunąć, podłożyć (pod miodem jad zasadzają); 4) Z. wędę, sidła, łapkę = zastawić; 5) Z. co czem = obsadzić (Z. strzałę kością rybią); 6) osadzić na miejscu, zatrzymać w miejscu (stado strwożonych gęsi orzeł zasadzi i gromi; to dziwne proroctwo każdego na sobie Z. musi = zastanowić, zatrzymać jego uwagę); 7) Z. co na czem = założyć, ugruntować, zbudować (Z. dom na piasku; Z. co na rozumie; zbytnio na zdaniu swem zasadzony = uparty, obstający przy swem zdaniu); Z. się, 1) Z. się na kogo, na co = zaczaić się, zrobić zasadzkę, sprzysiądz się; 2) stanąć słupem, stanąć w miejscu, zeprzeć się (wody, ściekając, w jednej kupie się zasadzą; zasadza się koń = zacina się, nie rusza z miejsca; 3) pąk się zasadza = zawiązuje się.

Zasadzkowy, p. Zasadliwy.

Zasąpić, zasępić (Z. twarz).

Zaschłość, stan zaschnięcia, suchość w gardle, pragnienie.

Zaschnąć, niedok. zasychać, 1) rozeschnąć się (beczka zaschła); 2) niebo zaschło = jest wielka susza.

Zasen, 1) zaśnięcie; 2) Z. Najśw. Panny = wniebowzięcie.

Zasep, zasyp, zaspa.

Zasędzieć, zaszędzieć, zaszedzieć, posiwieć.

Zasęp, zasępienie, posępność.

Zasępisty, zasępliwy, zasępny, 1) zasępiony, posępny, ponury; 2) zasępiający (wzrok Z.).

Zasępny, p. Zasępisty.

Zasępliwy, p. Zasępisty.

Zasiada, zasiedzenie, zasiędzenie, posiedzenie, sesja.

Zasiadać, p. Zasiedzieć.

Zasiadać, p. Zasiąść.

Zasiadłość, 1) majątek nieruchomy, posiadłość; 2) zasiedzenie