Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0939

Zaspokoić, niedok. zaspokajać sprawę, interes = załatwić.

Zaspokojca, ten, co zaspokaja.

Zasreszyć się, przelęknąć się, wzdrygnąć się.

Zasromocić, napełnić sromotą (zasromocenie i potępienie grzeszników).

Zasromować, zawstydzać.

Zasrożeć, rozsrożyć się (Z. na swe własne grzechy).

Zastać, niedok. zastawać, 1) Z. co = trafiać na co (cudze obiady zastawa); 2) Z. kogo = zaskoczyć, złapać (deszcz mię zastał).

Zastały, który się zatrzymał, stanął (koło zastałe).

Zastanowienie, zawieszenie broni, rozejm.

Zastawa, 1) załoga, garnizon (Z. zamku); 2) zastaw, zadatek, zakład (Z. dana wierzycielowi); 3) albo zastawnik, zakładnik.

Zastawać, p. Zastać.

Zastawca, p. Zastawnik.

Zastawić, niedok. zastawiać, zastawować, 1) zasłonić, ochronić (liście zastawiają go od słońca); 2) Z. kogo za siebie = postawić go zamiast siebie (nie mogąc sam przybyć, zastawił za siebie); Z. się, 1) stanąć w miejscu, zatrzymać się (wody w jednej kupie się zastawią; słońce zastawiło się Jozuemu; zastawił się Balaam); 2) Z. się komu = wystąpić przeciw komu, oprzeć, postawić, sprzeciwić mu się; 3) Z. się za kogo, za co = stanąć w jego obronie, upomnieć się, wstawić się za nim.

Zastawidło, p. Zastawka.

Zastawisko, miejsce, gdzie zastawiono sieci.

Zastawka, zastawidło, zastawnik wody = stawidło, szluza.

Zastawnik, 1) p. Zastawa; 2) wierzyciel biorący zastaw; 3) albo zastawca, ten, co zaciągając dług, daje zastaw; 4) p. Zastawka.

Zastawny, zastawiony