Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0943

stary; 3) który się za daleko zapuścił, który się zabłąkał (szukać zaszłych owiec).

Zaszpalerze, miejsce za szpalerem.

Zaszpecić, niedok. zaszpeciwać, zeszpecić (choroba twarz zaszpeciwa).

Zaszpeciwać, p. Zaszpecić.

Zaszperować, zaaresztować.

Zaszpuntować, niedok. zaszpuntowywać, zamknąć, zabić szczelnie (Z. grób).

Zaszpuntowywać, p. Zaszpuntować.

Zaszrenić, p. Zaśrzenić.

Zaszreszyć, p. Zaśrzeszyć

Zaszrubować, niedok. zaszrubowywać sobie co w pamięć = wbić sobie w pamięć.

Zaszrubowywać, p. Zaszrubować.

Zaszybiać, p. Zaszybić.

Zaszybić, niedok. zaszybiać, 1) Z. głowę = zawrócić, odurzyć (Z. głowę trunkiem); 2) rymopis mózg sobie zaszybi = zapali, zagrzeje; Z. miłością = zaślepić, unieść; górnomyślnością twoją zaszybieni = zachwyceni, oczarowani.

Zaszyjkować, p. Zaszykować.

Zaszykować, zaszyjkować, uderzyć w szyję, bić po szyi.

Zaś, 1) p. Zasię; 2) następnie, zatem, wskutek tego (wprawia się na zwierzętach, Z. lud morduje); 3) bądź co bądź (Z. tej nocy nie wyspałem się); 4) jakoś, przecie, jednak (pochlebiał tak kształtnie, że co nie lubili pochwał, to ze słów jego kontenci Z. byli); 5) znowu, nanowo.

Zaścianki, p. Zaścienie.

Zaściągnąć, zaścięgnąć, ściągnąwszy zapiąć (Z. pas zanklem).

Zaście, zajście.

Zaścienić, zacienić.

Zaścienie, zaścianki, miejsce za ścianą.

Zaścięgnąć, p. Zaściągnąć