Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0946

Zatępieć, przytępieć.

Zatęsknić kogo = nabawić tęsknoty.

Zatężać, p. Zatężyć.

Zatężyć, niedok. zatężać, zaprawić na tęgo, stężyć (Z. bieliznę krochmalem).

Zatkanka, zastawka, zasuwka, zapadka nie pozwalająca się czemu cofnąć.

Zatłaczać, p. Zatłoczyć.

Zatłoczyć, niedok. zatłaczać, tłocząc zadusić (mamka dziecię zatłoczyła).

Zatłuc, niedok. zatłukać kogo dokąd = zaprowadzić z biedą, zawlec (Z. kogo w zapadłe krainy); Z. się, kołacząc się, tłukąc się zawlec się dokąd.

Zatłukać p. Zatłuc.

Zatłumiać, p. Zatłumić.

Zatłumić, niedok. zatłumiać, 1) Z. drogę = zawalić, zaprzątnąć; 2) Z. pieniądze czyje = zagrabić szachrajstwem, nieznacznie.

Zatłuścić, 1) zaprawić tłustością (Z. pole = zagnoić); 2) Z. komu łapę = posmarować mu łapę, dać mu łapówkę.

Zatoczny, zatoczysty, zatoczony, toczący się, kręty (bałwan Z.; zatoczna grzywa).

Zatoczyć, niedok. zataczać, zataczywać, 1) Z. taniec = puścić się w koło taneczne; 2) Z. beczkę i t. p. = zacząć z niej płyn toczyć; 3) tocząc zaostrzyć (Z. grot).

Zatoczysty, p. Zatoczny.

Zatok, zatoka, 1) zakręt, zakoł, skręt, zwój, zaokrąglenie, krąg (zatoki wężowe; Z. zawoju tureckiego; Dedalowe zatoki = labirynt); 2) zatoka, odnoga wodna.

Zatoka, p. Zatok.

Zatonęły, który zatonął.

Zatrafnować, p. Zatrefnować.

Zatratny, przynoszący zatratę, zgubny.

Zatrawa, zatrawianie, zatrawienie.

Zatrawiać, p. Zatrawić.

Zatrawić, niedok. zatra-