Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0947

wiać, strawić, przetrawić.

Zatrącać, p. Zatrącić.

Zatrącić, niedok. zatrącać kogo = trącić, potrącić.

Zatrefnować, zatrafnować, zażartować.

Zatretować, zatratować, roztratować (Z. kogo koniem); Z. się, (o koniu) obrazić się w nogę.

Zatrębować, zaczynać trąbić.

Zatrętwieć, p. Zadrętwieć.

Zatrudliwy, utrudniający, zawiły, zawikłujący (Z. sposób mówienia).

Zatrudniać, p. Zatrudnić.

Zatrudnić, niedok. zatrudniać, 1) utrudnić (Z. leczenie); 2) Z. rzecz = zaciemnić, zawikłać, zagmatwać; 3) Z. kogo = zadać mu trudność, obałamucić (zatrudniają swemi naukami lud tak, że nie może poznać ani się docisnąć Pana); 4) Z. kogo = zakłopotać, zaambarasować; 5) Z. albo zatrudzić kogo = utrudzić, zmęczyć; 6) Z. czas = zająć, zabrać.

Zatrudniony, 1) ciężki, przykry, uciemięźliwy (trzyma nieprzyjaciela w zatrudnionem miejscu; prosił ich pod Z. czas o ratunek = gdy był w opałach); 2) przejednał Z. gniew boski ( = wielki, trudny do uśmierzenia).

Zatrudzić, p. Zatrudnić.

Zatrwożały, który się zatrwożył.

Zatrząsać, p. Zatrząsnąć.

Zatrząsnąć, zatrząść, niedok. zatrząsać, zatrzęsować, 1) Z. sobą = zadrżeć; 2) zagrozić energicznie (nie wysłuchał ich, więc zatrząsali tem, że sobie inaczej poradzą); 3) zarzucić energicznie, zuchwale (zatrząsnął temi słowy, że nie jest prawym i słusznym dziedzicem).

Zatrząść, p. Zatrząsnąć.

Zatrzeć, niedok. zacierać, 1) zagłuszyć, zagładzić (zatarł swój ród uczciwy zbrodniami); 2) Z. co z kim = zawrzeć (za-