Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0958

wy; 4) zachód, staranie się (daremny Z. leczyć starość); 5) jednym zawodem = jednym ciągiem, od jednego razu (jednym zawodem wszyscy trzej poumierali).

Zawódca, zawódzca, zawodziciel, zawiedzieniec, 1) ten, co czyni komu zawód, który zawodzi czyją nadzieję; 2) Z. procesu = powód, iściec; 3) ten, co zaciągnął dług; właściciel pierwotny, od którego kto nabył własność jego.

Zawódczy, zawódzczy, tyczący się zawódcy (rejestra zawódcze albo uciążcze).

Zawódzca, p. Zawódca.

Zawódzczy, p. Zawódczy.

Zawój, 1) część kapitelu, woluta; 2) zawiązka, binda (zawojem rękę obwinął); 3) gatunek muślinu; 4) zawojowanie, zabór.

Zawóz, zawózka, zawiezienie, zawożenie.

Zawózka, p. Zawóz.

Zawracać oczy = przewracać oczy.

Zawrąbić, niedok. zawrębować, zakończyć wrębem wywiniętym (słoik szklany zawrąbiony).

Zawrewać, zagotowywać się, zaczynać wrzeć.

Zawrębować, p. Zawrąbić.

Zawroch, p. Zawierzucha.

Zawróć, p. Zawrót.

Zawrót, zawróć, 1) skręt, zakręt (Z. drogi, rzeki); 2) schyłek (Z. dnia, roku, życia); 3) zwrot, obrot, zawikłanie (dziwne zawroty świata tego); 4) wir wodny, odmęt.

Zawrzask, zawrzeszczenie, wrzask nagły.

Zawrzaskać, zaczynać wrzeszczeć.

Zawrzeć, niedok. zawierać, 1) zamknąć; 2) Z. w myśli, Z. myślą = zakonkludować, wywnioskować, udeterminować; Z. się, zapędzić się, zawikłać się w co (w srogą i długą wojnę się zawarł; gwałtownie