Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0961

Zazieleniwać, zazieleniać.

Zazięblina, p. Zaziębłość.

Zaziębłość, zazięblina, zaziębienie (w ciele ludzkiem Z. abo zamróz z nóg wyciąga).

Zaziębły, zaziębiony, ostygły, ochłodły.

Zaziębnąć, p. Zaziąbnąć.

Zazimować, zachować, zaopatrzyć na zimę, przezimować (Z. bydło sianem).

Zazionąć, ozionąć, ozionieniem zająć (zazionęły go jędze).

Zazmudzić, zaplugawić, zapaskudzić.

Zaznać, niedok. zaznawać kogo z kim = zaznajomić.

Zaznawać, p. Zaznać.

Zazrość, zazdrość.

Zazuć, niedok. zazuwać, wzuwając (obuwie) zaciągnąć z tyłu na piętę.

Zazuty trzewik = z wysokim napiętkiem.

Zazuwać, p. Zazuć.

Zazwać, niedok. zazywać, 1) zawołać, zawezwać (Z. lekarza); 2) powołać kogo.

Zazwany żołnierz = wysłużony, który jednak wrócił do służby dla dobra ojczyzny.

Zazwierzchni, powierzchowny.

Zazywać, p. Zazwać.

Zazżedz, niedok. zażogać, zażedz, zapalić.

Zaźrebić, zapłodnić klacz; Z. się, oźrebić się.

Zaźrywy, p. Zazdrościw.

Zaźrzeć, p. Zajrzeć.

Zaźrzewać, zaźrzywać, zazdrościć.

Zaźrzywać, p. Zaźrzewać.

Zaźrzywy, p. Zazdrościw.

Zaż, czyż.

Zażalić, zapełnić żalem, rozżalić.

Zażałować czego = pożałować czego.

Zażarłość, zażartość, zaciekłość.

Zażarły, zażarty.

Zażąć, zażdżąć, zażdżmąć, niedok. zażymać, 1) zacisnąć; 2) Z. kogo = wycisnąć, wydusić co z kogo (w jakiejkolwiek sumie Z. ich);