Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0962

3) Z. nauki = zachwycić, liznąć; 4) Z. komu serce = ścisnąć, ledz mu ciężarem na sercu; 5) zaciągnąć się, zabliźnić się, zagoić się (rany, guzy zażęły); 6) zahaczyć, zawadzić, potrącić (Z. co nogą).

Zażąć, niedok. zażynać, zaczepić przez werznięcie się (Z. kotwicę).

Zażdżąć, p. Zażąć.

Zażdżmąć, p. Zażąć.

Zażdżony, zadeszczowy, dżdżysty.

Zażega, p. Zażoga.

Zażenie, p. Zażżenie.

Zażgę, zapalę.

Zażoga, zażega, zażożka, 1) zapalenie, podpalenie; 2) ogień namiętności, rozognienie (przyszedł k siebie z okrutnej zażogi); 3) żagiew, podpał; 4) podnieta, pobudka, bodziec.

Zażogać, p. Zazżedz.

Zażożka, p. Zażoga.

Zażółciwać, zażółcać.

Zażyć, niedok. zażywać, 1) Z. czego = używać (jednej szaty tylko zażywał; nie zażywał muzyki; Z. próśb i zalotów); 2) spróbować, doświadczyć (Z. sposobu jakiego, trudności; zażyjcie męstwa!); 3) zażywać czego = posiadać co, korzystać, użytkować z czego (zażywać władzy; Z. konia = użyć go należycie, pokierować nim; Z. kogo = zrobić z nim co się podoba: jak chcąc można go Z., dobry człowiek); 4) jeść, pić (Z. mięsa; raz na dzień piersi matczynej zażywał); 5) zagoić się (rana zażyła); Z. się z kim = zżyć się.

Zażymać, p. Zażąć.

Zażywiać, p. Zażywić.

Zażywić, niedok. zażywiać, zasilić żywnością, pożywić (bydło zażywiło się żołędzią na zimę).

Zażywny, 1) którego można użyć na pokarm, jadalny; 2) szturmowy (drabina zażywna).

Zażyzniać, p. Zażyznić.

Zażyznić, niedok. zażyzniać, użyznić.