Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0964

pie, w moździerzu = utłuc.

Zbiedz, niedok. zbiegać, zbiegiwać, zbiegawać kogo nagle = zejść, zdybać go gdzie, na czem.

Zbieg, 1) zbieżenie się, zbieganie się (Z. ludzi); 2) Z. wierzycieli = konkurs.

Zbiegać, 1) bieganiem zmęczyć, spędzić (Z. konia); 3) przewertować (Z. całą Biblję); Z. się, rozbiegać się (konie zbiegały się).

Zbiegały, zbieżały, który się zbiegał, zmordowany biegiem.

Zbiegawać, p. Zbiedz.

Zbiegiwać, p. Zbiedz.

Zbieglec, zbiegun, zbieg, uciekinier.

Zbiegun, p. Zbieglec.

Zbier, zbir, łapacz (zbiera piekielnego skruszyła głowę = czarta).

Zbieranka, zgłoska.

Zbierca, 1) zbieracz; 2) kompilator (Z. dziejów).

Zbierostwo, zbirostwo, stan zbira.

Zbierowód, ocean.

Zbieżały, p. Zbiegały.

Zbijać, p. Zbić.

Zbijalnia, miejsce, gdzie zabijają.

Zbik, zdeb’, żbik, kot leśny.

Zbiór, 1) zebranie, treść, kwintesencja (w chrzcie wiary chrześcijańskiej Z.); 2) kupa, gromada (zbiory pieszych, jezdnych stały); 3) klasa, kategorja, stan (różnego zbioru ludzie); 4) albo zbiórka, związek, stadło, pobranie się, węzły małżeńskie (rozerwać zbiórkę córki z oblubieńcem).

Zbiórka, 1) p. Zbiór; 2) zebranie się, zbiór szczeg. wody, cysterna (krew toczy się, jako ze zbiórki; Z. łez = potok).

Zbirostwo, p. Zbierostwo.

Zbitować, rozdzielić.

Zblachować, zblakować, zblaknąć, spłowieć.

Zblakować, p. Zblachować.

Zblesieć, zgłupieć, postradać rozum.