Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0965

Zbluć, niedok. zbluwać, blująć zrzucić, zrzygać.

Zbluwać, p. Zbluć.

Zbłagać, zmiękczyć błaganiem, ubłagać.

Zbłaźnić, zbałamucić.

Zbło, źdźbło.

Zbłogosławić, pobłogosławić.

Zboczny, zbaczający, uboczny, postronny (dowodzenie zboczne albo przez niepodobność).

Zboczyć się z kim = przyłączyć się do niego spotkawszy go.

Zbodny, którego można zbość.

Zbogacieć, p. Zbogatnieć.

Zbogatnieć, zbogacieć, zbogacić się.

Zbogomówca, ten, co z Bogiem rozmawiał.

Zboisko, boisko, gumienczysko

Zbojować, wojując zbić; zwalczyć (Z. kogo; Z. kraj = zawojować).

Zboleć, doświadczyć bólu na całem ciele.

Zborgować się, zadłużyć się.

Zboropisca, soboropisca, historyk soborów.

Zborownik, członek albo przełożony zboru.

Zborowy, 1) powszechny, katolicki (kościół Z.); 2) zbiorowy, wspólny (list Z. do papieża).

Zborzyć, zburzyć, zniszczyć.

Zborzysko, p. Zborzyszcze.

Zborzyszcze, zborzysko, soborzyszcze, soborzysko, sobór fałszywy, koncyljum nielegalne.

Zbość, niedok. zbadać, 1) zabość na śmierć, zakłóć; 2) zepchnąć, poniżyć (Z. hardego); 3) wyprzeć, zepchnąć, wyparować (Z. z prawej drogi); 4) zbić, zwalczyć, pokonać (Z. kogo w dyspucie); 5) znieść, ścierpieć (smrodliwych Z. nie mogła).

Zbożany, p. Zbożny.

Zboże, 1) ochwat żytni, obroczny u koni; 2) majątek, mienie; 3) szczęśliwość.

Zbożny, 1) pobożny; 2) albo zbożany, zbożowy.