Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0977

Zestrudz, zestrugać.

Zesypować, zsypywać.

Zeszczekiwać, zeszczykować, zeszczykiwać, zrywać.

Zeszczykować, p. Zeszczekiwać.

Zeszkleć, p. Ześkleć.

Zeszłość, starość; słabość wskutek starości.

Zeszły, 1) zesłabły, wycieńczony, zniedołężniały; 2) zmarły; 3) podeszły, zgrzybiały, późny.

Zeszpotawić, skoślawić (Z. trzewiki).

Ześciana blacha = biała blacha.

Zeście, 1) zejście; 2) stosunek cielesny z kim; 3) zebranie, zgromadzenie.

Ześkleć, zeszkleć, ześklić się, stać się szkłem lub szklanym.

Ześklić się, p. Ześkleć.

Ześniad, p. Zaparzysko.

Ześniały, zsiniały.

Ześniecić się, zśniecić się, zarazić się śniecią, dostać śnieci (pszenica się zśnieci).

Ześnieć, 1) ześniedzieć, stać się śniadym; 2) zsinieć.

Ześniedzieć, p. Ześnieć.

Ześpiewać co = wykonać śpiewem, odśpiewać, wyśpiewać.

Ześrzenieć, p. Ześrzonieć.

Ześrzonieć, ześrzenieć, ściąć się w szron.

Zetkać się z kim, 1) spotkać się; 2) zetrzeć się nieprzyjacielsko.

Zetkanie, 1) spotkanie się; 2) starcie się, potyczka.

Zetrwać, przetrwać, wytrzymać, wybyć (Z. rok na urzędzie; Z. krótki czas na modlitwie; śliwki i w zimnym klimacie zetrwają = utrzymają się); 2) zaczekać, zostać, pobyć, zatrzymać się (zetrwaj tu, póki nie wrócę).

Zetrwożyć, strwożyć.

Zetrzeć, niedok. ścierać, 1) ścierać oskominę = łykać ślinkę na co; 2) Z. czas na czem = spędzić, zużyć na co (lata na naukach Z.).

Zewlikać, zwlekać (Z. odzież).