Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0978

Zewłok, p. Zwłok.

Zewłoka, zwłoka.

Zewreć się, zewrzeć się, niedok. zwierać się, 1) wrąc wzburzyć się; 2) zwarzyć się (śmietanka się zwarła).

Zewrzeć, niedok. zwierać, 1) mróz wszystko zwiera = ścina, ściska; 2) zamknąć, zawrzeć (Z. okno); Z. się, p. Zewreć.

Zewschodni, ze wschodu idący, wschodni (wiatr).

Zez, 1) albo zes, zyz, zys, sześć oczek na kostce do grania; 2) zyz, albo zezek (patrzeć zezem); 3) stawić sobie kogo na zyzie = stawić na celu, na sztych.

Zeza, zęza, zyza, 1) ściek na spodzie okrętu koło masztu, gdzie spływają płyny, nieczystości; 2) wpaść w zyzy = w matnie, w sidła, w biedę, w błoto; 3) siedzieć jak na zyzie goły = osiąść na koszu.

Zezek, p. Zez.

Zeznać, niedok. zeznawać, uznać.

Zeznawać p. Zeznać.

Zezrżać, zarżeć.

Zezwalać i Z. się, p. Zwolić.

Zezwolić i Z. się, p. Zwolić.

Zeźrać się, p. Zeźrzeć.

Zeźrzeć, zeźrać się, zejrzeć się, obejrzeć się, baczyć na co.

Zeżwać, zżuć.

Zeżżedz, spalić.

Zębacz, 1) człowiek kłócący się ząb za ząb; 2) wykałaczka do zębów.

Zębaty człowiek = kłócący się ząb za ząb, uparty do upadłego, wyszczekany.

Zębiaty, zębiasty, zębisty, zębaty.

Zębiasty, p. Zębiaty.

Zębisty, p. Zębiaty.

Zębodłub, piórko do zębów, dłubaczka, wykałaczka.

Zębołom, p. Zęborwacz.

Zęborwacz, zębołom, ten, co rwie, wyłamuje zęby.

Zębogadacz, człowiek mówiący przez zęby.

Zębować, ząbkować, dostawać zębów, chorować na zęby.

Zęza, p. Zeza.