Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0980

rować; 2) źle robić, broić.

Zgłobliwy, złośliwy, niesprawiedliwy, nieprawy.

Zgłodać, zetrzeć, zużyć przez głodanie, stępić, zgryźć (Z. zęby).

Zgnąbić, zgnębić.

Zgodliwy, zgodny.

Zgodnać, ocenić, oszacować.

Zgodnocięgła struna = harmonijnie nastrojona.

Zgodny, 1) przydatny, stosowny do czego; 2) użyteczny, wartościowy; 3) podobny; 4) tyczący się zgody (cena zgodna); 5) należyty (zgodne wykonanie).

Zgodzić, niedok. zgadzać, 1) Z. co z czem = porównać, skonfrontować, zestawić; 2) Z. komu, czemu = dogodzić; 3) zgadzać dokąd = zmierzać, dążyć; Z. się na co, do czego = zdać się, przydać się.

Zgolenny, 1) doszczętny, zupełny; 2) sam w sobie, sam przez się wzięty.

Zgoła, 1) ze wszystkiem, zupełnie (Z. stracił włosy; potrawa nie Z. słodka); 2) w szczególności (mówi się tu nie Z., ani właśnie, lecz niejako); 3) wogóle, bezwzględnie, bezwarunkowo (na co czasem pozwalają, nie pozwalają Z.); 4) byle jak, bądź co bądź (ma być obieszon nie Z., ale za prawem); 5) Z. wino nie jest złe, ale jego nadużycie = samo w sobie.

Zgołocić, 1) ogołocić, obedrzeć; 2) opuścić, gołym zostawić, opróżnić.

Zgon, 1) zegnanie; 2) koniec.

Zgonić, niedok. zganiać, 1) Z. kogo = dogonić; 2) Z. plamę, łuskę, bielmo, włosy = spędzić, usunąć.

Zgonny, zgubny, śmiertelny (na zgonnej toni).

Zgorać, zgorzeć.

Zgorszliwy, zgorśliwy, dający zgorszenie, gorszący.