Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0989

kanie; 3) namiot, szałas, legowisko, miejsce tymczasowego pobytu; 4) depozyt; 5) treść, układ, plan; 6) składka, ofiara; 7) choroba.

Złożyć, skłaść, niedok. składać, 1) Z. dzień na co = ustanowić, wyznaczyć; 2) odrzucić, porzucić (Z. pychę z serca; Z. myśl ucieczki; Z. sumienie = porzucić skrupuły; składa serce = traci serce; 3) Z. z pychy, z srogości = spuścić; 4) Z. komu albo Z. = ustąpić, uledz; sfolgować, dać za wygraną (nic mu nie złożył ani słowa dobrego nie dał; wojsko nieprzyjacielowi nie chciało Z.; ci, co się miecą przed bitwą, wnet złożą; złożył wiatr i zamilkł); 5) nakierować, wycelować, skłonić (składam ku komu grot, kopję); 6) składać dokąd = zmierzać, uciekać (ku jaskini kroki swe składa = kieruje); 7) ułożyć, nastroić (ślicznie głos składając, nuci); 8) składać czem = kierować, władać (składać sterem, wiosłem); 9) Z. kogo z kim, co z czem = zestawić, przystosować, przyrównać kogo do kogo, co do czego; 10) Z. bór dłużnika = ocenić, otaksować bór jego. Z. się, 1) Z. się czem = zastawić się, wymówić się, tłómaczyć się (Z. się niewiadomością).

Złótować, zlutować.

Złów, złowienie.

Złup, złupienie, rabunek (dał miasto na Z.).

Złupiwać, złupywać, złupować, łupiąc zdzierać

Złupować, p. Złupiwać.

Złupywać, p. Złupiwać.

Złża, łza.

Zmacać, 1) namacać; 2) przetrząsnąć, zrewidować; 3) zwiedzieć się, zwąchać (Z. tajniki serca; zmacał, że tego sędziego można przekupić).

Zmagać i Z. się, p. Zmódz.

Zmajętnić, zbogacić, uposażyć (zmajętnił nową plebanję).