Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0999

1) Z. kogo = zostać w tyle za kim, nie dorównać mu; Z. światu = zaniechać świata, rozbrat z nim wziąć; 2) zostaję na słowie = mam obowiązek spełnić obietnicę, dotrzymać słowa; Z. na liczbie = nie wyrachować się jeszcze; 3) Z. kogo, co = porzucić; 4) Z. dziecię = odstawić, odsadzić od piersi.

Zostoić się, p. Zostojeć się.

Zostojeć się, zostoić się, zatrzymać się, utrzymać się przy czem.

Zostrzałość, zaostrzenie, ostrość (Z. w gardle).

Zostrzeć, zaostrzyć się, nabrać ostrości.

Zotwarzać, zotwierać, pootwierać.

Zotwierać, p. Zotwarzać.

Zowotąd, zowąd.

Zór, p. Zor.

Zradować się, uradować się.

Zradzać, p. Zrodzić.

Zradny, zdradny, zdradliwy.

Zradzić, 1) uradzić, dać radę; 2) zdradzić, oszukać.

Zraić, naraić, nastręczyć.

Zrastać, 1) p. Zrosnąć; 2) p. Zrościć.

Zraszczać, p. Zrościć.

Zraz, zrzaz, plaster, plasterek zerznięty (Z. cytryny; Z. mięsa = płat mięsa).

Zraza, odraza, zrażenie się, wstręt do czego.

Zrazić, niedok. zrażać, 1) zbić, zepchnąć, strącić; 2) urazić, obrazić (Z. sobie palec, nogę, ranę); 3) wytrącić, wybić, wyzuć z czego, pozbawić czego (Z. kogo z łaski czyjej; Z. z błędu = wywieść; Z. kogo z nadziei; sprawy domowe zrażały go jeszcze od jawnego wystąpienia = wstrzymywały); 4) skazić, zepsuć (ta potrawa zrazi pokarm mamki); 5) strącić, odtrącić, odjąć co od czego.

Zrażać, p. Zrazić.

Zrąbać, p. Zrąbić.

Zrąbić, zrębić, niedok. zrębować, 1) albo zrąbać, zrąbnąć, zrębnąć,