Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/1009

piony, zbity (miasta zwięzłe i rozciągnione; kibić zwięzła = krępa, przysadzista); 2) ścisły (przyjaźń zwięzła).

Zwięzny, p. Zwięzły.

Zwięzywać, p. Związać.

Zwięźliwy, p. Zwięzły.

Zwiężyciel, ten, co związuje.

Zwijać i Z. się, p. Zwinąć.

Zwiłość, rozpacz, wściekłość.

Zwiłować, postąpić po błazeńsku, jak szaleniec.

Zwinąć, niedok. zwijać, 1) zwichnąć (Z. nogę); 2) Z. czego = pozbyć się, zbyć czego (Z. strachu); 3) albo Z. się, wykręcić się, wywinąć się z czego, uniknąć czego, umknąć (Z. się od zguby; zwija z placu boju); Z. się, 1) zwija mi się = niedobrze mi, mdli mię, mam nudności; 2) (o nodze, kroku) podwinąć się, poślizgnąć się.

Zwiniątko, zawiniątko.

Zwinszować, p. Zwieńczyć.

Zwińczać, p. Zwieńczyć.

Zwiorek, zwierek, zwierzątko.

Zwiozły, zmieniony gwałtownie (w płacz zwiozło wesele).

Zwirz, źwirz, zwierz.

wirzciadło, p. Zwierzciadło.

Zwirzchnie, zwierzchu, zewnętrznie.

Zwirzchność, p. Zwierzchność.

Zwirzchować, p. Zwierzchować.

Zwirzchowany, p. Zwierzchowany.

Zwisko, nazwisko, przezwisko, miano.

Zwlec, niedok. zwlekać, zwłóczyć, zwłóczać, zwłaczać kogo = przetrzymać go na słowie, kazać mu czekać na ostateczną decyzję.

Zwlekać, p. Zwlec.

Zwłaczać, p. Zwlec.

Zwładać, p. Zwładnąć.

Zwładnąć, zwładać, 1) owładnąć, powściągnąć (Z. konie rozbiegane); 2) Z. komu = sprostać, dać radę.

Zwłaczać, p. Zwlec.