Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/1010

Zwłaszcza, osobno, oddzielnie, pojedyńczo.

Zwłoczny, 1) tyczący się zwłok (kości zwłoczne); 2) albo zwłokliwy, zwlekający, ociągający się.

Zwłok, zewłok, 1) zwleczenie, zdjęcie (Z. płaszcza z kogo); 2) zdobycz, łup (z nieprzyjaciół zdobyto zwłoki); 2) zwłoki, ciało po umarłym.

Zwłokliwy, p. Zwłoczny.

Zwłóczać, p. Zwlec.

Zwłóczyć, 1) zmęczyć, starzać włóczeniem (koń go zwłóczył); 2) p. Zwlec.

Zwnątrz, zewnątrz.

Zwnętrzny, zewnętrzny.

Zwodca, p. Zwodnik.

Zwodek, p. Zwód.

Zwiedliwy, zwodniczy, zdradziecki.

Zwodnica, zwodniczka, zwodnicielka, kobieta zwodząca, bałamutka (nie dba o żonę, pieszcząc się z zwodnicą).

Zwodnicielka, p. Zwodnica.

Zwodnictwo, zwodzenie, sztuka zwodzenia, mamienie obłuda.

Zwodniczka, p. Zwodnica.

Zwodnik, zwodzca, zwodca, zwojca, zwodzic, 1) ten, co zwodzi, uwodzi, bałamut (nierządnica i Z.); 2) ten, co mami drugiego, oszust (wąż, (Z. Ewy; Jezusa, jako zwodnika ludu krzyżowali).

Zwodzca, p. Zwodnik.

Zwodzic, p. Zwodnik.

Zwodzić i Z. się, p. Zwieść.

Zwojca, p. Zwodnik.

Zwolenniczek, zdrob. od zwolennik.

Zwoleniec, zwolenik, uczeń czyj, zwolennik.

Zwolenik, 1) p. Zwoleniec; 2) wybraniec.

Zwolenny, wyzwolony, uwolniony.

Zwoleny, p. Zwolony.

Zwoleństwo, 1) zezwolenie, pozwolenie, wolność; 2) przywilej, wolność.

Zwolić, zezwolić, niedok. zwalać, zezwalać, 1) zezwolić, przystać na co; 2) obrać, wybrać; 3) Z. komu co = zesłać łaskawie (bogowie zwo-