Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/1012

czem = przewyższyć, zakasować.

Zwyciężysty, p. Zwyciężny.

Zwyciężywać, p. Zwyciężyć.

Zwyczaić, niedok. zwyczajać, przyzwyczajać; Z. się, 1) Z. się czemu = przyzwyczaić się, przywyknąć do czego; 2) Z. się co czynić = mieć w zwyczaju co czynić, zwykle czynić; 3) zwyczaiło się co = poszło w zwyczaj, utarło się.

Zwyczaj, 1) ćwiczenie dla wprawy, wprawa (nie mogę w tej zbroi chodzić, bom tego w zwyczaju nie miał); 2) wprawa, biegłość z przyzwyczajenia pochodząca (Z. łatwe rzeczy czyni); 3) Z. z kim = obcowanie, przestawanie, zażyłość (miewał z nią zwyczaje); 4) sposób, tryb (od mamki wziął Z. życia i obyczajów).

Zwyczajać i Z. się, p. Zwyczaić.

Zwyczajny koło czego = doświadczony, biegły, kompetentny.

Zwyczajowiec, zwolennik zwyczajów dawnych.

Zwyczyć się, przywyknąć, przyzwyczaić się.

Zwykać, 1) miewać w zwyczaju, zwyknąć w wielu wypadkach; 2) uczyć się, ćwiczyć się.

Zwykłać, zwikłać.

Zwykłość, zwyczaj, nawyk.

Zwykły, wprawny, doświadczony, biegły.

Zwypuszczać, powypuszczać.

Zwyrębować, powyrąbywać.

Zwysić, p. Zwyszyć.

Zwysiekać, powysiekać.

Zwysz, zwyż = na wysokość (łokieć w Z.); nad Z. = nadto, więcej, za wiele (nad Z. daninę wybierał).

Zwyszyć, zwysić, zwyższyć, 1) przewyższyć, przeważyć; 2) sprostać, wyrównać; 3) zyskać, wygrać (robiąc pięciu talentami, zwyszył drugie tyle).

Zwytrącać, powytrącać.

Zwywracać, powywracać.

Zwyż, p. Zwysz.