Zżenić się, niedok. zżeniać się, złączyć się związkiem małżeńskim.
Zżedz się, sparzyć się.
Zżeniać się, p. Zżenić się.
Zżony, spalony.
Zżymać się, trząść się, dygotać (Z. się w febrze).
Zżyrać, p. Zeżreć[1].
Źbło, dźbło, źdźbło, zdziobło, zdziebłko, źdźbło, zdziebło.
Źle, 1) niezupełnie, ledwie, nie ze wszystkiem (Ź. zdrowy, żywy; Ź. zagojona rana; jeszcze Ź. świtało, gdym...); 2) natychmiast, zaraz (czemu mię Ź. nie zabijacie, na co mię chowacie?).
Źleczynny, złoczynny, właściwy złoczyńcy, zbrodniczy.
Źleczyństwo, złoczyństwo, zbrodnia.
Źrebie, p. Źrzebie.
Źreć, p. Źrzeć.
Źroczysty, źrzoczysty, zroczysty, przezroczysty, przejrzysty.
Źrzadło, zwierciadło.
Źrzać, p. Źrzeć.
Źrzałość, dojrzałość.
Źrzały, dojrzały (owoc Ź.).
Źrzeb, p. Źrzebie.
Źrzebczyk, źrzebiec, źrzobek, starsze żrebię.
Źrzebiątko, żrebiątko.
Źrzebica, 1) kobyłka, młoda klaczka; 2) kobyła, klacz.
Źrzebić się, żrebić się.
Źrzebie, źrzeb, źrebie, pewna cząstka pola, łan, staje.
Źrzebiec, p. Źrzebczyk.
Źrzebię, zrzebię, żrebię.
Źrzebięcy, żrebięcy.
Źrzebna, żrebna (źrzebna klacz, oślica).
1. Źrzeć, patrzeć.
2. Źrzeć, źreć, źrzać, źrzenieć, dojrzewać.
Źrzejomy, p. Zrejomy.
Źrzelszy, dojrzalszy.
- ↑
Błąd autorów; odwołanie do hasła, które w tym słowniku nie istnieje. Zobacz to hasło w Słowniku ilustrowanym języka polskiego.
