Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/1018

Żartomówny, mówiący żartobliwie.

Żartowliwy, żartowny, żartobliwy.

Żartownica, żartowniczka, kobieta żartobliwa.

Żartowniczek, p. Żartownik.

Żartowniczka, p. Żartownica.

Żartownik, żartowniczek, człowiek żartobliwy.

Żartowny, p. Żartowliwy.

Żartule, p. Żert.

Żartuleńki, p. Żert.

Żartwa, żertwa, żarzyna, żarzyzna, ofiara palona na ołtarzu, całopalenie.

Żarz, żarzew, żarzowie, żarzywie, żarzywo, żar, żarzewie.

Żarza, p. Żara.

Żarzątek, węgiel przygasły.

Żarzew, p. Żarz.

Żarzewny, żarzący, rozpalalący (ogień bez żarzewnej karmi osiada).

Żarzliwość, żarliwość.

Żarzowie, p. Żarz.

Żarzyć się, jątrzyć się, srożyć się (gdy się bóle najbardziej żarzyły...).

Żarzyna, p. Żartwa.

Żarzysty, pełen żaru, żarzewia, żarzący (ogień Ż.; chuć żarzysta).

Żarzywie, p. Żarz.

Żarzywo, p. Żarz.

Żąbr, żubr.

Żąd, żądza.

Żądać, żędać, 1) Ż. o co = prosić usilnie; 2) żądać wiedzieć (żądał, co się stało); 3) Ż. komu czego = życzyć; 4) potrzebować, wymagać (roślina żąda odpowiedniego klimatu).

Żądalny, wyrażający żądanie, żądający (nota żądalna do dworu zagranicznego).

Żądlisty, żądłasty, mający żądło (chrząszcz Ż.; sztych Ż.).

Żądliwość, żądza, pożądliwość, chęć.

Żądliwy, żądościwy, żądzien, 1) żądny, chciwy; 2) upragniony, pożądany, godny żądania, przyjemny (nadszedł czas Ż.; ranki jego żądliwsze nad złoto, słodsze nad miód; woń żądliwa).