Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/1023

Żwawliwy, mielący ciągle ustami.

Żwawy, zębaty.

Żwadło, żwawiedło, pierwszy żołądek u przeżuwających, żwacz.

Żwawiedło, p. Żwadło.

Żwer, żwir.

Żwerowaty, żwirowaty.

Żybura, napój zły, lura.

Życiowrotny, przywracający życie, odradzający.

Życzka, tasiemka.

Życzkowy, tasiemkowy.

Życzność, życzliwość, 1) życzliwość; 2) życzenie (wedle życzności to sprawił).

Życzliwość, p. Życzność.

Życzliwy, 1) życzący komu czego; 2) pożądany.

Życzny, życzliwy.

Życzyć, 1) Ż. komu = być życzliwym, sprzyjać; 2) Ż. komu = radzić, perswadować życzliwie (życzył i upominał aby się poddali); 3) pozwolić; 4) udzielić do używania, użyczyć, pożyczyć (Ż. książki); 5) Ż. komu czego = cieszyć się z posiadania czego przez kogo, nie zazdrościć mu.

Żyć, 1) Ż. gdzie = mieszkać, przebywać; 2) żyje ogień w popiele, w próchnie, w knocie ruszniczym = trwa, jest, nie zgasł, tli się; 3) żyję ja = jakem żyw, póki ja żyję, ja w tem (żyję ja, a będzie napełniona ziemia wasza).

Żyć, rzyć, zadek.

Żyd: Żyda grzebać = knuć konszachty, działać potajemnie.

Żydło, 1) p. Żyt; 2) życie, żywność.

Żydowczyzna, żydowszczyzna.

Żydowstwo, kraj żydowski.

Żydy, gawiedź, tłuszcza.

Żylany, żylasty.

Żyła, żeła, 1) Ż. pięta, sucha = nerw; 2) sucha Ż. = bykowiec, surowiec, kańczug.

Żyłować, robić żylastym (rogi żyłowane).

Żynać, żąć.

Żynarski, żniwiarski.

Żynarz, p. Żeniec.

Żyncica, p. Żynczyca.