Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/1024

Żynczyca, żyncica, żyntyca, żencica, żencyca, żętyca.

Żyntyca, p. Żynczyca.

Żyr, żer, żarcie.

Żyrandola, p. Żyrondel.

Żyrondel, żyrandola, żyrondol, żyrandol.

Żyrondol, p. Żyrondel.

Żyrca, rządca stołu.

Żyrny, p. Żerny.

Żyrować, żerować, szukać żeru.

Żyrowisko, żerowisko.

Żyrowny, p. Żerny.

Żysiek, p. Żyś.

Żyskość, rzeźkość.

Żyś, żysiek, Żydek.

Żyt, żydło, życie.

Żytnica, śpichlerz na zboże.

Żytny, 1) żytni; 2) zbożowy; 3) obfitujący w zboże; 4) pożywny.

Żyto, zboże wogóle (reż jest Ż. każdemu znajome).

Żyw czem = żyjący czem, żywiący się czem, używający czego za pokarm (rybami tylko i jarzynami żywi).

Żywca, żywiciel.

Żywiący, żyjący, żywy.

Żywić kogo = zostawić go przy życiu, nie pozbawiać go życia.

Żywie! niech żyje! (vivat!).

Żywiec, 1) płód żywy, pisklę wylęgłe; 2) żywopłot.

Żywię, żywocina, żywina, zwierzę.

Żywię, żywie, żyję, żyje.

Żywina, p. Żywię.

Żywiolny, żywiołowy.

Żywioł, 1) to, co żywi, podsyca; 2) żywność.

Żywizna, zapas żywności.

Żywnie, 1) skoro tylko (gdy Bóg Ż. każe krzemieniowi, ten wielkością wód lunie); 2) dziwnie, bardzo (Ż. mi się ta książka podoba).

Żywocina, p. Żywię.

Żywojadacz, pożeracz tego, co żywe.

Żyworodny, 1) wydający swój płód żywym; 2) wrodzony (wściekłość lwa żyworodna).

Żywot: do żywota = do śmierci, dożywotnie.

Żywotni, żywotny, żywotodajny, żywotworny, ży-