ją się: 1 z 3 i 5, 2 z 4 i 6, a 7 z 8, stanca; ósemkowy format książki (8 kartek = 16 stronic).
Oktet, łć., utwór muzyczny, napisany na 8 różnych głosów lub 8 instrumentów.
Oktober, łć., październik.
Oktogon, gr., ośmiokąt, powierznia ograniczona ośmiu równemi bokami, mająca ośm kątów równych (fig.).
Oktogonalny, łć., ośmiokątny.
Oktrojować, fr., wydawać rozporządzenia, nadawać jakie prawa, przywileje, z racji wyższej władzy, z mocy monarszej.
Oktrojowany, fr., pozwolony, nadany przez panującego lub rząd.
Oktyljon, łć., liczba jedynka i po niej 27 zer; według numeracji niemieckiej: miljon w ósmej potędze czyli 1 z 48 zerami.
Okucie, dokonana czynność okuwania; części metalowe jakiegoś przedmiotu, wzmacniające całość a. części, obramowanie metalowe czego (o. drzwi, okna, pieca, skrzyni, bramy i t. p.); zawiasy, zasuwy, zamki i t. p.; okowy, kajdany.
Okuć — p. nied. Okuwać.
Okulały — p. Okulawiały.
Okular, łć., soczewka w lunecie, w mikroskopie i t. p., do której ś. oko przykłada; szkło oczne, objektyw.
Okularnik, gad jadowity, należący do rzędu wężów nierównołuskich (fig.); żart., ten, który robi okulary, optyk; człowiek, noszący okulary.
Okulary, łć., szkła szlifowane, zabarwione (konserwy), oprawione tak, że można je nakładać na oczy, w celu dokładniejszego widzenia przedmiotu, dla poprawienia wzroku lub dla jego ochrony (fig.); część uprzęży końskiej, zasłaniająca koniowi oczy z boku (fig.); wsadzić komu o. na nos = skłaniać kogo do poglądu na rzecz, na sprawę podług cudzego zapatrywania, oszukać go, okpić.
Okulawiały, Okulały, ten, który okulał, kulawy, chromy.
Okulawić, przez skaleczenie, wypadek uczynić kulawym.
Okulawieć, Okuleć, zostać kulawym, ochromieć.
Okulbaczyć, włożyć kulbakę, osiodłać.
Okuleć — p. Okulawieć.
Okulista, łć., lekarz chorób oczu.
Okulistyka, łć., część medycyny, zajmująca ś. leczeniem chorób ocznych.
Okulizacja, łć., oczkowanie, sposób szczepienia drzew, polegający na odjęciu kawałka kory wraz z oczkiem (pączkiem) z drzewa szlachetnego i przeniesieniu go na dziczkę (fig.).
Okulizować, w ogrod., szczepić drzewa za pomocą nacięcia młodej kory i drzewka dzikiego i założenia w to miejsce oczka, wziętego z gałązki drzewa szlachetnego gatunku.
Okultacja, łć., zakrycie gwiazdy a. planety przez księżyc.
Okultysta, łć., zwolennik okultyzmu.
Okultystyczny, łć., rozważany w duchu okultyzmu.
Okultyzm, łć., ogólna nazwa zjawisk w naturze i życiu psychicznym (hypnoza, telepatja, jasnowidzenie), których nie można objaśnić przyczynami znanemi i działaniem znanych sił natury; nauka tajemnicza.
