Opugnować, łć., czynić zarzuty, prowadzić spór.
Opukiwać, dok. Opukać; badać za pomocą pukania; o. chorego = zbadać stan wnętrza jam jego ciała za pomocą lekkiego uderzania zewnątrz nich.
Opuklerzać, dok. Opuklerzyć; zaopatrywać w puklerz, osłaniać puklerzem; przen., uzbrajać czym, zabezpieczać.
Opulencja, łć., pełnia siły, obfitość, bogactwo, zbytek.
Opuncja, roślina z rodziny opuncjowatych, żygadla (fig.).
Opuncjowate rośliny, rodzina roślin dwuliściennych, rośliny kaktusowate.
Opupiać się, dok. Opupić ś.; owijać ś. w kokon, oprzędzać się.
Opurpurzać, dok. Opurpurzyć; okrywać purpurą; oczerwieniać, oblewać blaskiem purpurowym.
Opus, łć., dzieło, praca, utwór literacki, muzyczny.
Opuskuł, łć., dziełko, broszura.
Opust, ustępstwo, obniżenie ceny, rabat; w med., ociek.
Opusta, kawałek ziemi, nie tknięty jeszcze oraniem, lemieszem.
Opustoszać, dok. Opustoszyć; czynić pustym, niszczyć wokoło, rujnować, wyludniać.
Opustoszały, pozbawiony ludzi i budynków, pusty, spustoszony, bezludny, nieuprawny.
Opustoszeć, stać ś. pustym, wyludnić ś., zamienić ś. w pustkowie.
Opuszać, dok. Opuszyć; okładać puchem a. piórami; okładać futrem, bramować; nadymać.
Opuszczać, dok. Opuścić; spuszczać na dół, zwieszać, obniżać; spuszczać z ceny = zniżać cenę, robić ustępstwo; pomijać, zaniedbywać (o. sposobność); wypuszczać, przeskakiwać; o. pewien ustęp przy czytaniu = nie czytać go; przeoczać, pomijać; rzucać, porzucać, rozstawać ś., rozłączać ś.; odbiegać kogo a. czego; o. świat = umierać; o. mieszkanie = wyprowadzać ś.; o. towarzystwo = usuwać ś. z niego; o. szkołę = kończyć nauki; o. głowę = schylać ją; o. uszy, o. skrzydła = tracić rezon, fantazję; o. ręce = rezygnować ze wszystkiego, zdawać ś. na łaskę losu, gnuśnieć; szczęście go o-a = odwraca ś. od niego, nie sprzyja mu; ludzie go o-ją = odsuwają ś. od niego; o. ś. = spuszczać ś. na dół, osuwać ś., opadać; zaniedbywać ś., gnuśnieć, leniwieć; o. ś. w naukach = zaniedbywać ś., źle ś. uczyć.
Opuszczenie, nieszczęśliwy stan osoby a. rzeczy opuszczonej; zniszczenie, pustka; zaniedbanie się, brak starania, brak dbałości o siebie; to, co opuszczono, czego nie dopatrzono, omyłka.
Opuszczony, którego opuszczono a. który ś. opuścił; zapuszczony, zaniedbany; brudny, nieporządny, niechlujny.
Opuszka, wyłogi z futra na ubraniu; powłoka, wierzchnia warstwa; zgrubienie niektórych narządów ciała.
Opuszyć — p. nied. Opuszać.
Opuścić — p. nied. Opuszczać.
Opychać, dok. Opchać; dawać komu jeść dużo, okarmiać, opasać; o. ś., najadać ś., obżerać ś., napasać się.
Opylać, dok. Opylić; kurzem pokrywać, zapylać; otrzepywać, otrząsać z kurzu, okurzać.
Opytywać, dok. Opytać; pytać wszystkich naokoło, wybadywać.
Oracja, łć., mowa, przemowa, przemówienie do wielu osób.
Oracki, Oraczy, należący do oracza, do orania; żelazo o-e = lemiesz; chłopski, rolniczy, kmiecy.
Oractwo, stan, zajęcie oracza uprawa ziemi, rolnictwo.
Oracz, człowiek orzący, rolnik; rataj; włościanin, chłop.
