Cap, kozieł, samiec kozy (fig.); głupiec, gap, kiep, do niczego.
Cap! wykrzyk, (wyrażenie prędkości schwytania), chap, łap!
Capać, Capnąć, porywać, chwytać, łapać, chapać; kraść, ściągać, zwędzić.
Capieć, głupieć, baranieć.
Capstrzyk nm., znak dawany żołnierzom przez bicie w bęben, lub zadęcie w trąbę, że czas spoczynku wieczornego nadszedł, pobudka; już po C-ku = zapóźno; nie chodź po C-ku = niewolno! masz karę!
Car, król, panujący Monarcha (szczególniej Rosyjski), Cesarz.
Carski, przym. od Car. C. wrota, drzwi ołtarzowe w cerkwiach.
Car-ziele, nazwa rośliny (podbiał lopionowaty lub lepieżnik biały), o kwiatach blado-czerwonych, rosnącej nad brzegami wód, wydającej za potarciem nieprzyjemny zapach.
Cąbr, Cąber, Cząbr (Cząber), gr., zrazówka, pieczeń zrazowa z grzbietu wołu, jelenia, skopa, sarny. Rodzaj zabawy ludowej urządzanej w niektórych okolicach w tłusty czwartek.
Cążki, małe obcęgi płaskie, śpiczaste lub okrągłe (fig.).
Ceber (bra-bry), naczynie drewniane z uszami do wody, u góry szersze, u dołu węższe (fig.).
Cebrzyk, zdr. od Ceber, mały ceber.
Cebula, Cebulka, bot., rodzaj łodygi podziemnej o liściach mięsistych, zawierających zapas materjałów odżywczych dla rośliny; roślina z rodziny liljowatych, o jadalnej łodydze podziemnej (cebuli); zegarek kształtem podobny do cebuli; C-e, oczy, wyłupiaste, gały; p. Cebulka.
Cebularka, rz. ż., sprzedająca cebulę.
Cebularz, sprzedający cebulę; iron. żyd.
Cebulasty, mający kształt cebuli.
Cebulka, zdr. od Cebula; C. włosowa = zgrubiała, podstawowa część włosa; lm. cebulki = pączki nadziemne u niektórych roślin w kątach liści, które po opadnięciu dają początek nowym roślinom.
Cebulkowy, Cebulkowaty, przym., od Cebulka, kształtu cebuli; zrobiony z cebuli; rośliny C., mające cebule podziemne.
Cech, nm., stowarzyszenie osób jednego rzemiosła ku wzajemnej pomocy i obronie; kompanja, bractwo; przen. miejsce, gospoda, gdzie się schodzą członkowie cechowi; w górn. rudnik, szyb górniczy, studnia.
Cecha, nm., znak, piętno, oznaka; znak fabryczny na wyrobie, znamię, piętno; charakterystyczny znak, znamię, objaw; to, co charakteryzuje daną rzecz; narzędzie do znaczenia drzewa w lesie; narzędzie do znaczenia bydła, owiec.
Cechmistrz, nm., przełożony nad cechem; starszy zgromadzenia.
Cechować, znaczyć, piętnować, kłaść znak; znamionować, być oznaką, znamieniem czego.
Cechowniczy, dotyczący cechowania; C. urzędnik, zajmujący się cechowaniem miar, wag, będących w użyciu publicznym.
Cechowy, przym. od Cech i Cecha, należący do cechu; mający cechę.
Ced, blm., rzadkawa buza ukwaszona z mąki owsianej z wodą ciepłą i przecedzona, z której robią kisiel owsiany.
