Cedent, łć., ustępujący swe prawa innemu.
Cedować, łć., odstępować (weksel, prawo do czegoś), przekazywać swe prawa komu innemu.
Cedr, okazałe drzewo iglaste z rodziny jodłowatych z liśćmi trwałemi, zebranemi w małe pęczki.
Cedrat, drzewo z rodziny pomarańczowatych, o owocach przyjemnie pachnących, używanych tak samo, jak cytryna (fig.).
Cedrowina, Cedrzyna, drzewo cedrowe.
Ceduła, łć., wykaz giełdowy kursu różnych pieniędzy, papierów procentowych i weksli; spis przesyłanych rzeczy pocztą albo koleją; lista osób, jadących pocztą; kartka jako znak zezwolenia lub zlecenia wykonania czegoś.
Cedułka, notatka, karteczka.
Cedzić, przepuszczać płyn przez sitko, przez płótno, dla oczyszczenia, przecedzać, filtrować; C. słowa = półgębkiem mówić, bąkać, mówić przez zęby i powoli.
Cedzidło, to, przez co się cedzi; cedzik, filtr, przesąk, durszlak, sito, lejek (z bibuły), sączek.
Cedzik, p. Cedziłko.
Cedziłko, prow., kawał płótna do cedzenia mleka, powązka.
Cedziny, męty po cedzeniu pozostałe, osad.
Cedzonka, ciecz przecedzona.
Cegielnia, zakład, budynek z piecem, w którym wyrabiają cegłę; fabryka cegieł.
Cegielniany, przym. od Cegielnia.
Cegielnictwo, p. Ceglarstwo.
Cegielnik, prowadzący wyrób cegieł, strycharz.
Cegiełka, mała cegła; prostokątny kawałek drzewa lub innego materjału, kostka, tafelka formy cegły.
Ceglany, z cegły, murowany.
Ceglarski, przym. od Ceglarz, strycharski.
Ceglarstwo, umiejętność wyrabiania cegieł; przemysł ceglarski; strycharstwo.
Ceglarz, rzemieślnik trudniący się wyrabianiem cegły; strycharz.
Ceglasty, mający barwę cegły, koloru cegły (czerwonawego).
Cegła, nm., kamień sztuczny z palonej lub suszonej gliny, używany jako materjał budowlany (fig.).
Cekauz, Cekhauz, nm., zbrojownia, skład broni i rzeczy wojskowych, arsenał.
Cekin, dawna złota moneta = około 12 frank.; blaszki, świecidełdka.
Ceklarz, nm., dawny pachołek miejski do chwytania i bicia winnych, oprawca, siepacz, zbir, kat.
Cel, nm., przedmiot, ku któremu skierowane jest pewne działanie; znak do którego się mierzy; kres, do którego się dąży; naznaczony, określony koniec; zamierzony skutek działania; (cel uświęca środki); zamiar, zamysł; sztyfcik na końcu lufy w fuzji; wybór, rzecz najcelniejsza; punkt lub kółko na tarczy do strzelania (fig.).
Cela, łć., izdebka klasztorna; pokoik więzienny; małe pomieszczenie o zakratowanem oknie (w więzieniu, w zakładzie dla obłąkanych).
Celadon, fr., czuły i stały kochanek; rycerz salonowy.
Celbant, nm., gzems ornamentacyjny u dołu okna.
Celbuda, domek strażniczy przy rogatce miejskiej, domek poborcy kopytkowego, budka.
