Otłuczki (-ów), skorupy powstające przy otłukiwaniu.
Otłukiwać, Obtłukiwać, obijać, utrącać, wyszczerbiać, uszkadzać.
Otłuszczać, dok. Otłuścić; czymś tłustym naokoło smarować, okładać; tłustością zaprawiać, okraszać; tłustym czynić.
Otłuszczenie, zrobienie tłustym; obrośnięcie tłuszczem (o. serca).
Otłuścić — p. nied. Otłuszczać.
Otłuścieć, nabyć tłustości, stać ś. tłustym.
Oto! Ot! Otóż! wykrzyk. oznaczający: ukazywanie kogoś a. czegoś: o. on! o. człowiek!; odpowiedź wołającemu, pytającemu: o. jestem! otom ja!; zwracanie uwagi na pewien przedmiot: o. co uczynić należy; ten o. = ten, którego tu widzicie, ten właśnie: ten o. człowiek jest moim zbawcą; ni mniej, ni więcej, tylko...; i kogo ujrzał? o. rodzonego ojca; właśnie że... otóż nie puszczę!; otóż masz! otóż macie! = oznacza uskarżanie ś. na co, żal: masz tobie! do licha!; ukazywanie wielkości na ręku, na palcach: ot taki! ot tyle!.
Otoczak, kamień zaokrąglony przez prąd wody.
Otoczenie, to, co kogo a. co otacza; ci, którzy kogo otaczają; obwiedzenie, opasanie.
Otoczka, błona, otaczająca komórkę organiczną (fig.); roślina z rodziny motylkowatych, cieciorka, ciecioreczka, cieciereczka (f.).
Otoczniowate, rząd grzybów, do którego między innemi należy sporysz zbożowy.
Otoczny, okolny.
Otoczyć — p. nied. Otaczać.
Otoczyna, miejsce gładkie, wynioślejszy brzeg obejmujący; błona otaczająca, djafragma; wióry, trociny, powstające przy toczeniu drzewa na tokarni; filung.
Otoczysty, szeroki, buchasty.
Otoć, oto, otóż.
Otofon, gr., przyrząd, ułatwiający słyszenie ciężko słyszącym (fig.).
Otok, brzeg okrągły, obwód, okrąg, napis kolisty na monetach i medalach; obłożenie czego, futrowanie; kloc dla żarn do mielenia w domu, kadłub; zebranie ś. ropy w klatce piersiowej.
Otoknąć, Obtoknąć, opłukać.
Otolity, gr., kamyki słuchowe, ciałka wapniste, znajdujące ś. w organie słuchowym.
Otomana, fr., nizka sofa wyściełana, jakby złożona z poduszek, z wałkami zamiast poręczy bocznych (fig.).
Otopić — p. nied. Otapiać.
Otoskop, gr., uszny wziernik, przyrząd do badania wnętrza ucha (f.).
Otóż — p. Oto.
Otrąbić, ogłosić, oznajmić co przy dźwięku trąb; przen., rozgłosić, rozgadać, rozpaplać.
Otrącać, Obtrącać, dok. Otrącić, Obtrącić; otłukiwać, obijać, wyszczerbiać; o. ś., trącać ś., uderzać ś. o co.
Otrębiasty, podobny do otrąb; zawierający w sobie otręby.
Otrębowaty, podobny do otrąb, łuszczący ś. (wysypka o-a).
Otręby (otrąb a. -ów), łupinki ziarna, przez pytel a. przez sito od mąki odłączone.
Otrędowacieć, dostać trądu.
Otroczyć, obciążać trokami.
Otrok, młody chłopiec, młodzieniec; wyrostek; pachołek, dworzanin; rodzaj sieci myśliwskiej.
