Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/1058

Ta strona została skorygowana.

Otyły, mający dużo ciała, gruby, brzuchaty, spasły.

Otynkować, tynkiem wokoło pokryć, dać wyprawę tynkową; żart., o. twarz = namaścić kosmetykami: bielidłem, pudrem.

Owa! o! o jej! o la Boga! wielka rzecz! czy? azali? otóż, otóż tedy; więc.

Owacja, łć., uczczenie kogoś publicznie, urządzenie komuś okazałego przyjęcia.

Owacyjny, łć., pełen okazałych uczuć, radosny, ostentacyjny.

Owad, zwierzę bezkręgowe, stawonogie, oddychające za pomocą dychawek, mające głowę od ciała odznaczoną, sześcionogie, najczęściej skrzydlate, czasem bezskrzydłe (fig.).

Owadożerny, Owadożerczy, karmiący ś. owadami.

Owadzi, dotyczący owada.

Owadziarka, owad błonkoskrzydły, składający swe jajka w ciele innych owadów.

Owaki, inny, tamtego, innego rodzaju, różny.

Owal, fr., linja okrągło-podłużna, jajowata (fig.); takiż kształt twarzy ludzkiej, widzianej z przodu.

Owalać, zabrudzić, zrobić plamę: oszkalować.

Owalność, kształt owalny, jajowaty.

Owalny, fr., okrągło-podługowaty.

Owałaszyć, ogiera uczynić wałachem; otrzebić go.

Owałować, Obwałować, obwieść wałem.

Owapnić, pokropić wapnem; o. ś., owalać ś. wapnem.

Owarjotomja, gr., operacja chirurgiczna wycięcia jajników.

Owarowaćp. Obwarować.

Owarunkować, obstawić warunkami, poczynić zastrzeżenia.

Owątlać, dok. Owątlić; czynić wątłym, słabym, osłabiać.

Owca, zwierzę domowe, dwukopytowe, przeżuwające, pochworogie (fig.).

Owczarek, pomocnik owczarza, pastuszek do owiec; zdr. Owczarczyk; pies owczarski (fig.).

Owczarka, pastuszka owiec; żona owczarza; zdr. Owczareczka.

Owczarnia, pomieszczenie w budynku dla owiec, stajnia, chlew dla owiec; stado owiec, owce; o. zarodowa = utrzymywanie jednego gatunku wyborowego owiec; przen., zgromadzenie wiernych, Kościół chrześcijański.

Owczarski, przym. od Owczarz; pies o. — p. Owczarek.

Owczarstwo, stan, zajęcie owczarza, pasterstwo; hodowla, utrzymanie owiec.

Owczarz, pasterz owiec; hodujący owce, utrzymujący wielkie stado owiec; znachor wiejski.

Owczy, odnoszący ś. do owcy a. owiec; o. pęd = bezmyślne naśladownictwo.

Owdowiały, ten, któremu umarła żona, który został wdowcem; opuszczony, osierociały.

Owdowieć, zostać wdowcem a. wdową; przen., osierocieć.

Owdowienie, zostanie wdowcem a. wdową; przen., sieroctwo.

Owdzie, Ówdzie, tam, nie tu, w innym miejscu, gdzieindziej; tu i o. = w różnych miejscach, tu i tam; w owo miejsce, do owego miejsca, w owym kierunku.

Owełka, roślina wełnigłówka, srebrnica, srebrnik.