Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/119

Ta strona została skorygowana.

kiem, który może chować w rowek na brzusznej stronie ciała.

Chować, wkładać a. kłaść gdzie, aby nie było widzialnem; kłaść w miejscu bezpiecznem dla ukrycia, kryć; przechowywać, zachowywać, konserwować; taić, ukrywać, skrywać; pielęgnować, karmić, hodować (bydło, ptactwo); wychowywać; bronić, strzec, chronić; zachowywać, przestrzegać, nie naruszać, dotrzymywać, wypełniać, pełnić, dochowywać (wiarę małżeńska, tajemnice i t. p.); grzebać (umarłego); C. na później = odkładać, odwlekać; C. w tajemnicy = nie mówić o tem że się wie, czuje; C. w pamięci = pamiętać długo; C. gniew = żywić gniew, trwać w gniewie; C-aj Boże = broń Boże; C. ś., kryć ś.. ukrywać ś., nie pokazywać się, ochraniać ś., oszczędzać ś., chronić ś., pilnować ś., strzec ś., pielęgnować ś., zachowywać ś. (na co); wychowywać ś.; przechowywać ś., konserwować ś., być zdrowym; C. się zdrowo, żyć, postępować, porządnie, uczciwie.

Chowanie, rz. blm.; p. Chów; wychowanie.

Chowanna, umiejętność wychowywania dzieci; p. Pedagogika.

Chowany, swojski, domowy, oswojony; w chowanego, rodzaj gry towarzyskiej, w której jedni się chowają a inni ich szukają.

Chód, chodzenie, sposób chodzenia, ruchy, władza chodzenia; bieg, stąpanie, ruch.

Chór, gr., (lm. C-y) miejsce w kościele, gdzie są organy (fig.); kilka osób razem śpiewających; C. w dramacie starożytnym = ustęp liryczny między aktami i osoby, wygłaszające ten ustęp; zastęp; C-y, osoby wykonywujące śpiew zbiorowy; śpiewy chóralne: C-em razem, jednogłośnie.

Chóralny, przym. od Chorał; chórowy; C. śpiew = wykonany przez wiele osób.

Chórek, mały chór; galerja w sali balowej.

Chórowy, przym. od Chór.

Chórzysta, śpiewający w chórze, należący do składu opery, ale nie śpiewający solo, członek chóru.

Chów, Chowanie, hodowla, pielęgnowanie; wychów zwierząt domowych w celu otrzymania z nich potomstwa i dobrych gatunków; swego Ch-u = skromny, rubaszny, parafjanin.

Chrabąszcz, owad wachlarzorogi, z rzędu chrząszczów (f.); przen. mizerak, chuchrak, chudziak.

Chrap, chrapy, nozdrza niektórych zwierząt kopytowych (fig.); sapy, bagno, trzęsawisko.

Chrapać, Chrapnąć, śpiąc, wydawać głos gardłowy chrapliwy, sapać chrapowato, charkać; C. się (niedok.), przedzierać ś., przechodzić z trudem, drapać ś. przez gęstwinę, usiłować dojść do czego z trudnością, zdobyć co, starać ś. usilnie o co; p. Dochrapać się.

Chrapała, ten, co chrapie.

Chrapanie, szmer, odgłos wydawany podczas snu przy oddychaniu, powstający wskutek bezwładności języka i podniebienia porywanego prądem wdychanego i wydychanego powietrza; rzężenie.

Chrapicki, w wyraż. ciąć C-ego, spać, śpiąc mocno chrapać.

Chrapka, gniew ukryty, tajemna żądza szkodzenia; mieć C-ę na co, na kogo = mieć chęć zdobycia cze-