ne; czuwający nad robotnikami pańszczyźnianemi przy robocie; włodarz, podstarości, karbowy, gumienny.
Ciżba, tłum. pospólstwo, gromada, rzesza, mnóstwo; wielość czego; ciśniecie się; tłok, ścisk.
Ciżemki, zdr. od Ciżmy.
Ciżmy (-żem), blp., tur., obuwie węgierskie sznurowane (f.); trzewiki, płytkie buciki, półbuciki.
Cjanek — p. Cyjanek.
Cjanowodór — p. Cyjanowodór.
Cklić się, cknąć, cknić, nudzić, zbierać się na wymioty.
Cknąć, cknić, doznawać nudności, przykrzyć sobie, mierznąć; C. ś., stawać się nudnym, przykrym; nudzić.się; tęsknić.
Ckliwica, rodzaj roślin z rodziny liljowatych o korzeniu cebulowatym, używanym w medycynie.
Ckliwość (-ci), zbieranie się na i wymioty, nudności; czczość; obrzydzenie, wstręt.
Ckliwy, nudny, sprawiający ckliwość, pobudzający do wymiotów; skłonny do nudności; mdły; niesmaczny, wywołujący nudy, znudzenie lub nieprzyjemne wrażenie; i obrzydliwy: przesadnie grzeczny, zanadto słodki, udający słodycz.
Cknąć, cknić ś. — p. Cklić się.
Clić, nakładać cło na przedmioty podlegające opłacie celnej, pobierać cło, oddawać do oclenia, płacić cło.
Cło (ceł), opłata wnoszona za przewóz, przywóz lub wywóz towarów za granicę lub z zagranicy; myto; C. protekcyjne, C. opiekuńcze lub ochronne — wysokie cło nałożone na wyroby zagraniczne, broniące przemysł swojski przed konkurencją obcokrajowa.
Cłowy — p. Celny.
Cm., skróc. = centymetr.
Cmentarnik, stróż cmentarny.
Cmentarny, przym. od Cmentarz: grobowy, smutny, ponury.
Cmentarz, gr., miejsce grzebania umarłych, miejsce wiecznego spoczynku; plac około kościoła, na którym grzebano umarłych.
Cmentarzysko, dawny pogański cmentarz.
Cmok! wykrz., odgłos całusa, cmoknięcia, pocałowanie, mlaśnięcie; odgłos smakowania, łykania.
Cmokać, cmoknąć, mlaskać wargami lub językiem; całować, pocałować w usta lub w rękę: ssać, smakować; palić fajkę.
Cmoktać, mlaskać językiem, smakować, ssać, wysysać, całować.
Cnić się — z Cknić się.
Cnie, zacnie, szlachetnie.
Cnota, stałe dążenie człowieka do doskonałości moralnej; ogół pięknych i dobrych przymiotów człowieka: skłonność do dobrych uczynków, ku dobremu: życie zacne, postępowanie zacne; zbiór przymiotów właściwych pewnemu stanowi, powołaniu; sumienne spełnianie obowiązków; praca dla dobra bliźnich (cnoty towarzyskie, obywatelskie); zaleta; rys zacnego charakteru; ozdoba serca: piękne przymioty, zacność, szlachetność, prawość: C-y kardynalne = osoba cnotliwa, ludzie cnotliwi; jest to cnota nad cnotami, trzymać język za zębami = milczeć: C. kobieca = niewinność, wstydliwość, skromność; przymioty pożądane (np. w koniu, psie); C. z potrzeby = udana, z wyrachowania.
Cnotliwość, pełnienie cnoty; postępowanie cnotliwe.
Cnotliwy, prawy, pełny cnót, poczciwy; postępujący moralnie, zacnie, czyniący dobre uczynki: zacny, honorowy: bez zarzutu.
Cny, zacny, czcigodny, szlachetny, sławny, wyborny.
