Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/147

Ta strona została przepisana.

nienia z niej dymu tytoniowego (fig.): rura do wydymania szkła.

Cybuchówka, ryba z rodzaju brzuchopłetwych, z długą nitką, wychodząca z płetwy ogonowej.

Cybulap. Cebula.

Cybuszek, zdr., mały cybuch.

Cyc, zwykle w lm. cyce, pierś kobieca; brodawka u piersi, wydzielająca mleko; wymię u zwierzęcia samicy.

Cyc, nm., rodzaj perkalu kolorowego w deseń.

Cycaćp. Ssać.

Cycal, ssący pierś, dziecię przy piersi; pieszczoch: ssący z nałogu swój palec.

Cycasta, kobieta dużych, pełnych, wydatnych piersi.

Cycek, cycuś, zdr. od Cyc; pierś kobieca z brodawka do ssania; u zwierząt wymię, gręzy; dawać C-a karmić piersią; flaszeczka do karmienia niemowląt.

Cycero, łć., gatunek czcionek drukarskich dwunasto-punktowych (większych od garmontu a mniejszych od mitla).

Cycerowy, przym. od Cycero, rozmiarów cycera (druk, czcionka).

Cyces, cycełe, hb., mała puszka z 10 przykazaniami wewnątrz, którą żydzi, modląc się, wkładają na czoło.

Cyckowatap. Cycasta.

Cycochp. Cycal.

Cycuś, zdr. od Cyce, pieszczoch.

Cydonja, roślina, p. Pigwowiec.

Cydr, fr., wino z jabłek, jabłecznik.

Cyferblat, nm., okrągła tarcza u zegara (f.): iron. twarz człowieka.

Cyfra, nm., znak piśmienny dla oznaczenia liczby; C. arabska: gatunek cyfr 1, 2, 3, 4 i t. d.; C. rzymska: gatunek cyfr I, II, III, IV, C, D, M, i t. d.; liczba, ilość; litery początkowe czyjego imienia albo nazwiska złączone z sobą; monogram, inicjały: deseń; być tylko C-ą nie mieć żadnego znaczenia; pisać C-ami pisać tajemnem pismem, w którym cyfry zastępują umówione litery.

Cyfrować, cyframi, liczbami oznaczać; pisać cyframi zastepującemi litery; pismo cyfrowane wyrażone umówionemi cyframi zamiast liter, tajemne; p. Zacyfrować.

Cyfus, scyfus, gr.-łć., naczynie kościelne do wina mszalnego.

Cyga, węg., wydęta zabawka w kształcie gruszki, na nóżce (puszczona nagle na podłogę za pociągnięciem okręconego na nóżce sznurka, kręci się), bąk, fryga, krąglica, wartałka: przen. kręcicki, wścibski.

Cygan, człowiek wędrownego plemienia cygańskiego (f.); przen. szachraj, oszust, szalbierz, matacz, krętacz, złodziej; włóczęga; człowiek o ciemnej cerze twarzy, ogorzały;! śniady brunet; literat lub artysta, wiodący życie wesołe, bez troski.

Cyganek, mały nożyk składany w drewnianej oprawie, kozik, nizki piec ceglany z kuchnią; potrawa z kartofli i maku.

Cyganerja, życie wolne, nie krepujące się obyczajami i formami towarzyskiemi (konwenansami); grono ludzi prowadzących takie życie.

Cyganiątko, Cyganię, małe dziecko cygańskie.