strunami lub tabliczkami metalowemi albo szklanemi, w które pałeczkami się uderza przy graniu (fig.); C-y, instrument muzyczny, składający się z dwóch wklęsłych talerzy spiżowych, które uderzane o siebie, wydają dźwięk metaliczny; dzwon u zegara, bijący godziny; głupiec, dureń, bałwan; tylna część ciała, tyłek (wali jak w cymbały).
Cymborjum, łć., — p. Cyborjum.
Cymes, węg., wybór, coś najlepszego, śmietanka (towarzystwa).
Cymolja, odmiana glinki brudno-białej, używana zamiast mydła do prania i do wywabiania plam.
Cyna, pierwiastek chemiczny, jeden z metali, o kolorze srebrzystym, używany na odlewy i stopy, do pobielania naczyń miedzianych i żelaznych, do srebrzenia luster.
Cynadry (u zwierząt ssących) nerki; potrawa z nerek.
Cynamon, łć., łyko i warstwa wewnętrzna kory drzewa cynamonowego, używana jako przyprawa do potraw: palić jak C-em = palić w piecu skąpo, cienkiemi kawałkami drzewa; drzewo drogie jak C. = bardzo drogie.
Cynamonowiec, drzewo cynamonowe, drzewo z rodziny wawrzynowatych, którego kora dostarcza cynamonu (f.).
Cynamonowy, przym. od Cynamon; C. kolor = bronzowy, brunatny.
Cynamonówka, wódka przepalana z cynamonem.
Cynchona, drzewo dostarczające chiny, chininy, cynchoniny.
Cynchonina, alkaloid, znajdujący się w korze drzew chinowych.
Cyndelin — p. Sandałowe drzewo.
Cyndloch, nm., zapał u strzelby.
Cynegietyka, gr., łowiectwo, myśliwstwo.
Cynematyka — p. Kinematyka.
Cynerarja, rośl. — p. Popielnica.
Cynestezja, gr., zdolność odczuwania i oceniania ruchów ciała własnego.
Cynetyczny, polegający na ruchu (teorja, energja).
Cynetyka — p. Kinetyka.
Cynfolja, nm., stanjol, bardzo cienkie blaszki cynowe, używane do owijania tabaki, herbaty, czekolady i artykułów spożywczych.
Cyngiel, nm., haczyk pod zamkiem strzelby, za poruszeniem którego kurek bije w panewkę (fig.).
Cyngować, nm., kuć żelazo, trzymając je obcęgami przy kuciu.
Cyniczny, przym. od Cynik, bezwstydny, nieprzyzwoity, nieobyczajny, wyuzdany.
Cynik, gr., zwolennik cynizmu, człowiek bezwstydny, bezczelny, wyrażający się bezczelnie, z lekceważeniem o rzeczach szlachetnych.
Cynizm, dawniej pojęcie, że człowiek powinien żyć w stanie zupełnej prostoty; później filozofja albo etyka uznająca za jedyne kryterjum dobra: zadowolenie potrzeb zwierzęcych; dziś, jest to niedbanie o przyzwoitość i wyrażanie się lekceważące o rzeczach wzniosłych, powszechnie szanowanych; niekrępowanie się ideałami w postępowaniu; zachowanie się bezwstydne, nieobyczajne, bezczelność.
Cynk, nm., pierwiastek chemiczny, metal koloru niebieskawobiałego, używany na odlewy, blachy, płyty drukarskie i t. p.; brać na C., w stolarstwie, ciesielstwie spajać z sobą kawałki drzewa, ścianki za pomo-
