Czaplę, pisklę czapli.
Czapli, przym. od Czapla (pióro C-e, kita C-a).
Czaplinosek (-ska), roślina zielna z rodziny bodziszkowatych.
Czapnictwo, rzemiosło czapnicze.
Czapniczy, przym. od Czapnik.
Czapnik, ten, co robi czapki.
Czapraczek, zdr. od Czaprak; ubranie piesków pokojowych.
Czaprak, tur., przykrycie, ozdobna, wyszywana derka na konia (fig.); C-ki, pętlice srebrne przyszyte na żupanie.
Czar (-ru), urok, urzeczenie: powab wielki, wdzięk; C-y, wiara w mniemaną tajemniczą władzę wywoływania klęsk lub szkodzenia ludziom za pomocą praktyk nadnaturalnych; gusła, sztuki czarodziejskie, zamawianie.
Czara, rodzaj baniastego kielicha o szerokim otworze, czasza, puhar.
Czarci, czartowski, przym. od Czart; C-ie łajno = pewien gatunek żywicy ze skrzepłego soku asafetydy, odrażającego zapachu.
Czarcik, djablik.
Czarcikęs (-u), roślina zielna z rodziny szczecinowatych, rosnąca na łąkach wilgotnych.
Czarczaty (-ów), tur., suknie, spódnice, szaty.
Czardasz, węg., węgierski taniec narodowy o szybkim tempie i ruchach coraz żywszych, melodja tego tańca.
Czareczka, czaszotka, gatunek ślimaka morskiego.
Czareczka, czarka, zdr. od Czara, mała czara, rodzaj głębokiej miseczki na nóżce, kubek bez uszka (f.), filiżanka: miara rosyjska płynów (setna część wiadra).
Czarne, rz., kir, żałoba; złe; C. na białem = napisane, wyraźne; z C-ego robić białe = przekręcać, używać wykrętów.
Czarniawa — p. Czerniawa.
Czarniawy, niezupełnie czarny, ciemny, śniady.
Czarniuchny, czarniuśki, czarniutki, czarniuteńki, zupełnie czarny, całkiem czarny.
Czarno, w kolorze czarnym; smutno, posępnie, żałobnie; C. przed oczami = ciemno, mroczy ś., r. robi się słabo; aż C. = mnóstwo, chmara, masa; na C-o = na kolor czarny.
Czarnobil, rodzaj roślin z rodziny mirtowatych, obejmujący wielkie krzewy i drzewa Azji połud. i Australji, o nasionach obfitujących w wonny olejek, kajaput.
Czarnobrewa, mająca brwi i rzęsy czarne.
Czarnobyl, pospolita nazwa rośliny trującej, bylicy polnej czyli tojadu mordownika.
Czarnogardl (-a), gatunek pliszki, mający czarne podgardle.
Czarnogłówka, sikorka o czarnej główce.
Czarnoksięski, wykonany lub używany przez czarnoksiężnika,, służący czarnoksiężnikowi, mający moc czynienia czarów; magiczny; czarodziejski, czarowniczy, zaczarowany.
Czarnoksięstwo, czarodziejstwo, czarownictwo, sztuka zachowywania mniemanych stosunków z siłami nadprzyrodzonemi: czynienie czarów, sztuka robienia czarów, czarna magja.
Czarnoksiężnik, czarodziej, czarownik, udający, że ma siłę nadprzyrodzoną, że robi cudy, czyniący czary, zajmujący się magją; guślarz, kuglarz.
Czarnokwit — p. Czartawa.
Czarnoleśny, czarnolaski, liściasty.
